Mistake

ep_1

* ငှက်လေးတွေက သီချင်းသီဆိုကြသလို လေပြေလေညင်းလေးတွေက ဂီတကိုဆောင်ယူကြတယ်... ဒါတွေကို အသက်ဝင်စေတာ စိမ်းလန်းစိုပြေတဲ့ မြက်ခင်းပြင်လေးမှာ ကလေးလေးနှစ်ယောက်ရဲ့ ချစ်စရာရယ်သံလေးတွေကပြီးပြည့်စုံစေတယ်... ​ *

renjun - jiji ငယ်.... မိရင် hyung ဖမ်းစားပစ်မှာနော်

jisung - ဟားဟားးး ကိုကို မှီအောင်အရင်လိုက်လေ....

* သူစကားလှည့်ပြောတုန်းအငိုက်မိကာ ခြေခုပ်လှဲသွားတော့ renjun ကအပြေးလေးရောက်လာကာ ခြေထောက်သေးသေးလေးကိုစစ်ဆေးလေရဲ့ *

renjun - ခြေထောက်ပြကြည့် ကိုကို့ကို.. ဘယ်နားနာသွားသေးလဲ

jisung - ဘာမှမဖြစ်ဘူးကိုကို ပြေးလို့ရသေးတယ် ဟီးးးး လာလေ ပြန်ကစားမယ်

renjun - ကျိုးသွားရမှာ

jisung - ဗျာ?

* jisung သူ့နားကိုသူမယုံနိုင်စွာ လှမ်းနေတဲ့ခြေလှမ်းတွေကတုန်ရီစွာရပ်တန့်သွားမိသည် ... အနောက်ကိုလှည့်ကြည့်မိတော့ ကိုကို့ရဲ့မျက်လုံးတွေဟာနီရဲနေပြီး အောက်ပိုင်းမှာလဲသွေးတွေရွဲနစ်နေတဲ့ပုံစံကြောင့် jisung တူန်လှုပ်ခြောက်ခြားစွာရပ်ကြည့်လျက်...  ဒါကို hyung ကရပ်နေရာကနေ သူ့စီကိုခြေလှမ်းကျဲတွေနဲ့လျောက်လာကာ သူ့အင်ကျီကော်လာကိုဆောင့်ဆွဲလာပြီး ဒေါသတကြီးအော်ပြောလေရဲ့ *

renjun - ဒီခြေထောက်ဒီမှာတစ်ခါတည်းကျိုးသွားရမှာ အဲ့လိုဆိုရင် အခုချိန်ငါလည်းအရှက်တကွဲမဖြစ်နေရဘူး လူမဆန်တဲ့အ​ကောင်ရဲ့

jisung - ကိုကို.....

* jisung အိပ်ရာမှာလန့်နိုးလာခဲ့တော့သည်.. ဘေးပတ်ပတ်လည်ကို အတည်ပြုပြီးမှ jisung ခေါင်းစိုက်ငိုက်ကျသွားသည်... နဖူးနဲ့ ဆံပင် လည်ပင်း ခန္ဓာကိုယ်တခုလုံးမှာလည်းချွေးတွေချွဲနေခဲ့တာ အိပ်ယာမှာစိုရွဲစွာနဲ့...

jisung တွေးရင်းနဲ့ ခြောက်ကပ်ကပ်ရယ်လိုက်သည် *

jisung - ကိုကိုရယ်... ငယ်တုန်းက ကိုကိုဂရုစိုက်ခဲ့တဲ့ ဖြူစင်တဲ့အမှတ်တရလေးတွေက ကျွန်တော့်ကိုအိပ်မက်ဆိုးဖြစ်နေစေခဲ့ပြီ

* အခုတော့ ငှက်တွေလည်းမပျံဝဲနေသလို လေစိမ်းတွေတိုက်လာတာကြောင့် ခြုံထားစဲစောင်လေးကိုပုခုံးထိဆွဲယူပြီးမှ သူ့အလုပ်တစ်ခုကိုသတိရကာ