Ο κολλητός του αδερφού μου

2

Βγήκαμε διάλλειμα και είδαμε τις τσουλαρες να φασώνονται σε μια ακρούλα με τους μαλακες. Ναι, έτσι τους ονόμασα.

"Μα καλά παλι φασώνονται αυτοί με αυτές?!" είπε η Έλενα και τους κοιτουσε με άχτι.

"Έλενα, θέλω να ηρεμήσεις λίγο. Δεν τα έχετε καν με τον Άρη." είπε η Μαρία.

"Δε με νοιάζει τον θέλω μόνο δικό μου!" είπε η Έλενα.

"Έλενα." της λέω.

"Τι;" με ρωτάει

"Stay toxic." της απαντάω.

"Ασε μας, μωρέ!" λέει

Με πλησιάζει η Μαρία και μου λέει.

"Πρέπει να της κανεις επειγόντως κονέ με τον Άρη." μου είπε.

"Το ξέρω, αλλά ξέρω και ότι θα με βρίσει ο Άρης." τις απάντησα.

"Ναι, ισχ..." πριν ολοκληρώσει η Μαρία πετάγεται η Έλενα.

"Τι λέτε εκεί;" λέει ήρεμα περιέργως.

"Τίποτα εδώ λέμε για τα τσουλάκια" της λέω εγώ.

"Α οκ." λέει.

Χτυπάει για μέσα.

Πάμε στις τάξεις και έχουμε θρησκευτικά δυστυχώς.

(Μόνο μάθημα δεν κάνουμε βσκ)

Καθίσαμε στα θρανία και οι άλλοι πισω απο εμενα και την Έλενα ήθελαν να ακουσουν τι λέμε. Εχω την εντύπωση ότι κάτι άκουσαν. Ωχχ. Μαντέψτε γιατί μιλούσαμε! Για τον Άρη! Μπράβο το βρήκατε. Έτσι και άκουσαν κάτι θα αρχίσουν να ρωτάνε σπίτι το ξέρω εγώ.

Βγήκαμε παλι διάλλειμα.

Οι υπόλοιπες ώρες περασαν φυσιολογικά. Δηλαδή όπως η πρωτη ώρα, αλλά το ίδιο μας κάνει.

( ... )

Εγώ και η Έλενα αποφασίσαμε να πάμε και οι δύο σπίτι μου. Δυστυχώς ήρθε και ο Άρης με τον Μάριο.

Θα αρχίσουν να ρωτάνε, το αισθάνομαι.

"Γεια σας κορίτσια." λέει ο Άρης με ένα χαμόγελο. Ωχ βοήθεια μας.

"Γεια." τους λέμε ξερά.

"Τι κάνετε;" λέει ο Μάριος.

"Τι σε νοιάζει;" του λέω.

"Τίποτα, απλά ρωτάω." λέει ο Μάριος.

"Πώς ήταν η μέρα σας," ρωτάει ο Άρης.

"Μια χαρά." λέω

Ταυτόχρονα στέλναμε μήνυματα εγώ με την Έλενα, τα οποία έλεγαν: 'Βοήθεια μας'. 'Θα προσπαθήσουν να μας ψαρεψουν'. 'Πρώτη φορά τα ρωτάνε αυτά' και τετοια.