Ο κολλητός του αδερφού μου

5

Τότε βγήκαν από το δωμάτιο και με είδαν.

"Επ! Κρυφακους;" με ρωτησε ο Μάριος.

Τι απανταμε τώρα.

"Οχι, απλώς έγραφα ένα μήνυμα και είχα μείνει ακίνητη εδώ για να μην παταω βλακείες." απάντησα εγώ. (το κάνω συχνά μην το σχολιάσετε)

"Α οκ. Άρα δεν άκουσες τι λέγαμε;" ρωτησε ο Μάριος.

"Οχι, γιατί ήμουν αφοσιωμένη στο μήνυμα. Τι λέγατε και δε θέλατε να το ακούσω;" είπα.

"Για..." ξεκίνησε να λέει ο Άρης.

"Για κάτι γκόμενες μου" είπε ο Μάριος μετά.

"Α οκ" είπα και έφυγα.

Γλυτωσαμε και σήμερα.

"Α Μελίνα." λέει ο Άρης όσο περπατούσα και σταμάτησα γιατί άκουσα τη φωνή του.

"Τι έγινε;" ρώτησα.

"Τελικά σκεφτήκαμε μήπως το Σάββατο που λέγαμε να καλέσουμε τα παιδια εδώ, να κοιμηθουν και εδώ. Τι λες εσυ;" είπε ο Άρης.

"Καλη ιδέα θα ενημερώσω και τα κορίτσια." είπα εγώ.

"Ποιες θα καλέσεις;" με ρωτησε ο Άρης.

"Την Έλενα και τη Μαρία." απάντησα εγώ.

"Εσυ ποιους έχεις καλέσει;" τον ρώτησα μετά.

"Τον Μάριο και τον Νίκο." απάντησε εκείνος. (να ξέρετε με τον Νίκο είναι στενοι φίλοι, αλλά περναει καλυτερα με τον Μάριο, και είναι και αυτός στην παρέα τους. )

"Α οκ" του λέω και φεύγω.

Το άλλο πρωι:

Πήγα στην κουζίνα και ο Άρης με τον Μάριο φτιαχναν πρωινό.

Ας μην κάψουν το σπίτι.

"Καλημέρα. Τι κάνετε εδώ;" ρωτάω εγώ.

"Φτιάχνουμε πρωινό." λέει ο Μάριος.

"Τι πρωινό;" ρώτησα εγώ μετά.

"Pancakes" απάντησε ο Άρης.

Τότε πηγα στον καναπέ να κάτσω και να δω το scream 5 για τριακοστή φορά.

Μετά από πεντε λεπτα.

"Μελίνα, βοήθεια!" λέει φωνάζοντας ο Αρης.

"Τι έγινε παλι;" ρώτησα εγώ.

"Πιάσαμε φωτιά!" απάντησε ο Μάριος.

Τότε εγώ πηγα ήρεμα ήρεμα και αργά να παρω τον πυροσβεστήρα για σβήσω την φωτιά και την έσβησα.

"Πραγματικά ποσο ηλίθιοι είστε; Απλά παρτε τον πυροσβεστήρα και σβήστε την φωτιά. Τόσο απλο!" τους λέω.