Luna-TaeJin

10-Küçük Prens

"Uyanmışsın?"

"Sabaha karşı nereden geliyorsunuz böyle?"

Büyük yatağa yaslanmış dizlerini iyice kendine çekerek oturuyordu Seokjin. Prensi ona cevap vermeden yatağın kenarına oturmuş eliyle ateşini kontrol etmişti.

"Düşmüş ateşin."

"İyiyim demiştim."

"Bugün de dinlenirsin bir şeyin kalmaz."

"Neden bu saatte bile maskeyle dolaşıyorsunuz? Herkes uyuyor."

"Alışkanlık Seokjin. Sorgulama artık."

"Ama siz böyle gezince özgür değilmişsiniz gibi hissediyorum."

"Bir şey mi çiziyorsun?"

Kucağında duran kağıdı ve kalemi tamamen unutmuştu Seokjin. Saklamaya çalışıyordu şimdi de.

"Hayır."

"Seokjin."

"Az önceki soruma cevap verirseniz gösteririm."

"Prensine hesap mı soruyorsun, Seokjin?"

"Arkadaş olduğumuzu söylememiş miydiniz, Prensim?"

"Doğru.. Bir yerden gelmiyorum. Dolaştım öylece."

"Benim yüzümden mi?"

"Hayır. Gelip uyusam da bir fayda etmeyecekti seni beklerken hava alayım dedim."

"Kusuruma bakmayın."

"Hadi göster bakalım ne çizdiğini."

İstemese de kağıdı verdi Prensine.

"Seokjin?"

"Kötü oldu birazcık."

"Kötü mü?"

"Çok mu kötü?"

"Seok.. Bugüne kadar çizilen resimlerimin arasında en iyisi!"

"Gerçekten mi?"

"Ben karşında bile değildim. Nasıl aynı yapabildin?"

"Yüzünüzü ezberledim artık."

"İşte bunu sevdim. Resim bende kalabilir mi?"

"Tabii ki."

"Teşekkürler."

"Ben de bir şey isteyebilir miyim?"

"Bekliyorum."

"Acaba dışarıya çıkabilir miyiz? Bu saatlerde hava çok güzel kokuyor da."

"Henüz tamamen iyileşmiş değilsin, Seokjin."

"Efendim, lütfen..."

"Pekala. Kalın bir şey giy öyle çıkalım."

Taehyung'un verdiği ceketi giydikten sonra arka bahçeye doğru yol aldı ikili.
Çimenlerin üstünde sessizce yürüyorlardı şimdi.

"Bu koku çok güzel."

"Kuşlar birazdan ötmeye başlar. Oturalım şuraya."

Tahta oturaklara oturup temiz havayı soluyorlardı.

"Bir şey var aramızda."

"Hım?"

Cümleye böyle başlayınca şaşırdı, Seokjin. Prensini dinliyordu şimdi pür dikkatle.

"Bir şey var aramızda.
Benim bakışımdan belli
Senin yanan yüzünden.
Dalıveriyoruz arada bir
İkimiz de aynı şeyi düşünüyoruz belki,
Gülüşerek başlıyoruz söze.