63

13 1 0
                                    

“Oh, kahit ako’y matapilok, tuloy pa rin ang pagtibok ng puso kong sinisigaw pangalan mo. Huminto na at ‘wag lalayo, oh, oh, oh...”



Zhang Hao was busy practicing alone inside the studio, when he heard someone outside, he stopped playing his guitar. He immediately looked at the door to see who’ll enter.



Eris.



She stopped on her tracks when she saw Zhang Hao in the studio, alone. They immediately meet each other’s eyes.



But the tables have turned, when their eyes met, Zhang Hao was the first one to look away. Eris remained her gaze on Zhang Hao who is now keeping himself busy as if Eris isn’t there.



Eris closed the door and finally entered the studio. Nilapag niya ang bag niya sa empty space sa couch saka niya tiningnan ang relo niya, “Ikaw lang nandito? Bakit wala pa sila? Oras na ng practice natin, oh.”



Umangat muli ang tingin niya, umaasa na sasagutin ni Zhang Hao ang tanong niya. But when she looked at him again, Hao was busy scrolling on his phone as if he didn’t heard what Eris said.




Medyo nainis si Eris sa inaasta ni Zhang Hao pero magsasalita pa ulit siya nang biglang magsalita si Hao, “Hindi mo ba chineck phone mo? Nag-chat sila sa gc na male-late silang lahat.”




Kumunot ang noo ni Eris, “No, I haven’t checked my phone yet.” Kinuha niya ang phone niya mula sa bag. When she checked their gc, doon niya na-kumpirma ang sinasabi ni Zhang Hao.



“Oh...” She said quietly, he peeked at Zhang Hao who’s still busy on his phone. She sighed, “Okay na rin siguro ‘to.”




She’s planning on talking to Zhang Hao about what happened between them and maybe this is the perfect time for them to talk it out.



“Hao.” She finally called his name, “Can we talk?”




Zhang Hao stopped scrolling on his phone and looked up at Eris, “Anong paguusapan natin?” He coldly asked.



Eris noticed that cold remark from Zhang Hao and she isn’t used to it. Hindi siya sanay na malamig ang pakikitungo sakanya nito, at mas lalong hindi siya sanay na siya ngayon ang naghahabol kay Hao.



Dahil lagi’t lagi, si Hao ang naghahabol kay Eris. Pero ngayon, iba na.




“Tungkol sa nangyari noong isang araw.”



“Eto na naman tayo.” Zhang Hao whispered to himself.



He’s slowly getting tired of the pining and chasing pero eto na naman, bumabalik na naman siya sa umpisa. Eris will always be her weakness na kahit ipagtulakan na siya palayo at sigawan nito, once she approach him again, babalik pa rin siya. And he would put up with her no matter what.




“Saan mo gustong magsimula?” Hao asked and finally, he meets her eyes.



“Gusto kong mag-sorry sayo.” Eris said with an apolegetic eyes, “I’m sorry kasi pinagtaasan kita ng boses nung isang araw at nagalit ako, I should’ve been more careful with my emotions.”



“Sorry din, kasi naging mapilit ako. Hindi ko agad naisip ang mararamdaman mo.” Hao apologized, “I’m sorry, Eris.”




“I guess we’re now okay...” Eris said quietly, ”Pero hindi lang naman ‘to ang rason kung bakit natin kailangan mag-usap.”




Zhang Hao immediately knew what Eris wanted. At sa totoo lang, bigla siyang kinabahan kahit hindi naman dapat.




He isn’t ready for this pero dahil nandito na, he needs to face it.




“Tungkol sa confession mo—”




“Kalimutan nalang natin, Eris.” He cut her off.




“Pero—”



“Let me finish first.” Hao cut her off again, she just sighed, “Sabi ko diba kalimutan nalang natin, and I mean that. Galit tayo parehas nung araw na ‘yon kaya wala din namang saysay ung ginawa kong pag-amin non, lalo na sayo... kaya kalimutan nalang natin kasi, let’s just pretend that it didn’t happen.”




“Paano ako magpapanggap kung dahil doon, naapektuhan ako?” Pero syempre hindi sinabi ni Eris ‘yon. Hindi niya sasabihin na dahil sa ginawang pag-amin ni Hao ay umiyak siya.



Tumango na lamang si Eris dahil kahit maging siya ay wala na rin magagawa dahil ‘yon ang gustong mangyari ni Hao. Pero para sakanya okay na rin na ganon ang gagawin nilang dalawa, dahil maraming magbabago kapag hinayaan nila ang kanilang sarili.



Tumango si Eris, “Mas okay na rin na kalimutan para wala na rin masaktan.”




“Ako nasaktan.” Zhang Hao knew in the first place na masasaktan siya sa gagawin niya. He knew that it will break him into pieces once he accepts the rejection.



And he did.




Because for him, he’ll only let himself fall and break than having her hurt.







Rock With You (Boys Planet Epistolary Series #2) | Zhang HaoWhere stories live. Discover now