Ölmeyemeyilliyim

78

78.

İnsanlar neden ölmekten korkar. Hayat sadece endişeden ibaret. Ya severse, ya sevmezse, ya kızarlarsa, ya benden önce ölürse, ya ben başaramazsam... Endişelerin beyninin her kısmını yavaş yavaş yaraladığı hayat ne zamandan beri yaşanabilir oldu. Coğrafya kaderdir diyorlar ama dünyanın her noktası ayrı bir can çekişme ve endişe ile dolu. Pazartesi sabahı herhangi bir şehirde ki her insan ölmek istiyor. Bu kimin suçu? Ne zaman bu hayatı cumartesiler, pazarlar, tatiller için yaşamaya başladık. Kim elimizden fazladan 5 günümüzü aldı ve neden geleceğimiz hakkında kaygılarımız var. Neden bu ülkede yaşıyorum, neden bu insanlar benim hakkımda düşünme hakkına sahipler. Bireysel olmak istiyorum ama her zaman toplumsal kalıyorum. İnsanlardan nefret ediyorum. Kurdukları sistemler, yaptıkları işler, sınavlar, etkinlikler tamamen saçmalıklardan ibaret. Nefes almak istiyorum ama her yer sadece alınmış ve yeniden bırakılmış nefesler ile dolu. Yeni hiç bir şey yok. Her şey berbat, her şey ölümü hatırlatıyor. Her şey ölmek için doğuyor ama hiç bir şey yaşayamıyor. Sadece ölüme yapılan bir tren yolculuğu trende geçen bir ömür. Raylardan çıkamadığınız bir ömür. Raylardan fırlayıp treni havaya uçurmalıyız ki bir daha o trene tıkılmayalım. Tren sadece bizim zihnimiz tamami ile kurtulmamız gereken bir olgu çünkü uçmamızı engelleyen düşüncelerimiz. Rüyalarımız da ölmemizi engelleyen zihnimiz. Biz sadece elleri kelepçeli bir tren yolcusuyuz.