My brother's friend

ROZDZIAŁ 30

Właśnie wychodziliśmy z lotniska gdy od razu zobaczyłam swojego brata opartego o swój samochód. Rzuciłam wszystko na ziemie i pobiegłam do niego aby się na niego rzucić i mocno przytulić. Jace zaśmiał się i objął mnie mocno rękami.

- Tak bardzo za tobą tęskniłam Jace. - Szepnęłam.

- Ja za tobą też młoda. - Odpowiedział a następnie powoli rozluźnił uścisk dając mi tym znak abym zeskoczyła co od razu uczyniłam.

Podszedł do nas Luke, z którym wymienił uścisk dłoni i wsiedliśmy do samochodu wcześniej pakując walizki do bagażnika.

Całą drogę do naszego mieszkania spędziliśmy w całkowitej ciszy. No prawie całkowitej bo z radia właśnie leciała jedna z piosenek Lany Del Rey.

Gdy podjechaliśmy pod wieżowiec od razu wysiadłam z samochodu i ruszyłam do głównych drzwi. Tak bardzo stęskniłam się za tym miejscem.

I będziesz tęsknić przez najbliższe 4 lata.

Pokręciłam głową aby pozbyć się tych myśli i ruszyłam w stronę windy. Poczekałam na chłopaków, którzy szli z naszymi walizkami a gdy już byli w środku nacisnęłam odpowiedni guzik.

Wysiadłam z windy, która zatrzymała się na odpowiednim piętrze i ruszyłam w stronę mieszkania. Wyciągnęłam klucze i przekręciłam zamek w drzwiach. Gdy weszłam do środka na mojej twarzy od razu zagościł uśmiech. Naprawdę będzie mi brakowało tego miejsca.

Chłopaki weszli zaraz za mną a ja wzięłam swoje walizki od Jace'a i ruszyłam do naszej sypialni aby je tam odstawić.

Nawet nie wiem kiedy, po rzuceniu się na łóżko, zasnęłam.

💋

- Ale dlaczego ty mi ją chcesz tam zabrać?!

Powoli otworzyłam oczy słysząc donośny krzyk Luke'a. Przetarłam twarz dłońmi i wygrzebałam się powoli z łóżka. Gdy byłam już przy drzwiach postanowiłam troche podsłuchać. Tak z czystej ciekawości.

- Ciszej kurwa bo ją obudzisz to po pierwsze a po drugie Luke to tylko cztery lata. Przecież wiesz, że możesz jechać tam z nami, co cię tu trzyma? - Zapytał mój brat.

W pomieszczeniu zapanowała chwilowa cisza.

- Bardzo dobrze wiesz, że nie mogę. Mam tutaj swoją rodzine matke, braci. Nie mogę ich tu zostawić.

- Okej w porządku. Zobaczysz, że za cztery lata tu wrócimy i będzie jak dawniej.

- Nie Jace, już nigdy nie będzie jak dawniej.

Do moich oczu napłynęły łzy, nie mogłam już tego słuchać i po prostu wyszłam z sypialni. Od razu zapanowała cisza a ja dostrzegłam w oczach mojego chłopaka łzy, jedna z nich spokojnie sobie popłynęła po jego policzku. W kilku krokach znalazłam się przy chłopaku i mocno go przytuliłam. Nie od razu to odwzajemnił. Miał chwilę zawachania. Mój Luke się wachał.

W końcu jednak objął mnie mocno rękami i pocałował w głowę. Z moich oczu zaczęły wypływać ciepłe łzy, których nie byłam w stanie pochamować. Luke też płakał. Słyszałam i czułam jak jego łzy skapywały na moje włosy. W ogóle mi to nie przeszkadzało bo liczyliśmy się tylko my. Taisa Evans i Luke Adams. 

Jakiś czas później Jace oznajmił nam, że pojedzie do siebie bo jutro po południu mamy samolot do Włoch. Dał nam całą noc na pożegnanie się.