La mala (ตัวร้ายของเอมีล) 20+

Emiliano, be forcused! : เอมีลอย่าวอกแวก!

Emiliano's pov

ให้ตายสิผมไม่น่าไปปากดีเลย ใจผมแทบจะขาดทุกวันเพราะเราแยกห้องกันนอนถึงแม้เธอจะกลับไปนอนบ้านพ่อแม่ของเธอก็เถอะ ผมคิดถึงเธอมากที่สุด เห็นหน้าเธออยู่บ้างแต่เราไม่ค่อยได้คุยกัน เมื่อไหร่เราจะกลับมาเป็นเหมือนเเดินเสียที แต่มันจะเป็นไปได้หรือเปล่า? เราจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม สองสามวันมานี้เธอมา ๆ หาย ๆ ผมเริ่มจะไม่ค่อยแน่ใจแล้วว่าเธอจะทำตามที่เธอพูดจริงไหม..

*เสียงเคาะประตู* จากนั้นก็เป็นเสียงเปิดประตูตามหลัง

"พี่เข้ามาทำไม?"

"ก็ที่นี่มันบ้านฉัน ฉันจะเดินไปไหนมาไหนก็ได้"

"และวันนี้ฉันจะนอนที่นี้ กับนาย!"

เธอกระโดดขึ้นเตียงมานอนข้าง ๆ ผม

"ตามใจพี่เถอะ ผมมันไม่มีสิทธิ์มีเสียงอะไรไปห้ามพี่อยู่แล้วนิ"

"จริงหรอ..ถ้างั้นเรามา.."

เธอเอามือสกิดผม

"ไม่ครับ!!"

ผมปฏิเสธเสียงเเข็งแต่ทั้งจริง ๆ แล้วที่ผมก็อยากพอ ๆ กับเธอนั้นละ แต่ไม่ได้..ผมจะต้องทำตามที่พูด!!

"นายนอนอยู่เฉย ๆ ก็ได้นิ"

"นิพี่เจส..!"

ไม่ได้ ไม่ได้ หายใจเข้า หายใจออกแค่นายไม่คิดถึงมันแล้วมันจะผ่านไป

หลังจากผมสงบสติอารมณ์ของตัวเองได้สักพัก ผมก็ถามเธออกไปเพราะหัวใจของผมมันวุ่นวายเหลือเกิน ผะผมกลัวว่าเธอจะไม่ทำตามสัญญา..

"พี่จะไปอย่าเมื่อไหร่ครับ?"

แต่ถ้าเธอเปลี่ยนใจผมก็คงต้องทำใจยอมรับเพราะชีวิตของเราน่ะมันต่างกันเกินไป..ถ้าไม่ใช่เงินที่พี่ลีโอให้ผมก็ไม่มีอะไรเลย แถมเป็นใครก็ไม่รู้..