'Her şey vaktini bekler.
Ne gül vaktinden erken çıkar.
Ne güneş vaktinden erken doğar.
Bekle senin olan sana gelecektir..'
🥀
Muğla'nın izbe bir köyünden çok uzakta.. Büyülü şehir İstanbul'da, Tüfekçi yalısının kapısına bir not bırakıldı...
Biz bun...
Selaammm.. ben geldim elim kolum dolu geldim. Nasılsınız bakalım, keyifler nasıl?
Size tam iki bölüm uzunluğunda bölüm yazdım alın hayrını görün. Ayrıca Instagram adresimizi açtık, bizzat ben kullanıyorum duyurular ve bir çok alıntıları ordan paylaşacağım sizler de beklerim. ☺️
İnstagram | mucize.wtp
Ama önceee güllerimi alayım.. 🥀🥀🥀
İyi keyifler diliyorum efendim yorum ve oy kullanmayı unutmayın. 🙏🏻
...
Yaşadığım stres üzeri duyduğum haberle kuş olup uçmuştu sanki bütün derdim sıkıntım. Ayşe'nin beni kurtarmak için bile olsa böyle bir yalan söylemeyeceğini biliyordum. Mirkelam abimin çocuk konusundaki hassasiyetini kullanıp böyle bir şey yapmazdı.
Abimleri anın sevinciyle içeriye tıkmıştı Ayşe, en son girmeden önce de kapı köşesinden parmağını sallayıp elimi çabuk tutmam konusundan uyarmıştı. Çakır'ı yaka paça nasıl ittire ittire çıkarmıştım bahçeden hala şaşkındım. Burun buruna yakalansaydık asıl kıyamet o zaman kopardı.
Elimi saçlarıma sürtüp oturduğum bahçe mobilyalarından kalktım. "Offf! Of Allahım yardım et bana." Basıp gitme hissim ağır gelse de kızların yanına dönüp mutluluklarını paylaşmak istiyordum. Biliyordum ki bu kırgınlıklar, sinir halleri biliyordum ki geçecekti ama bir kez yaşanan mutluluklar bir daha gelmezdi.
Bu konuyu şimdilik rafa kaldırıp içeriye doğru tedirgin adımlarla yürüdüm. Ayşe'nin geleceğimden eminmiş gibi aralık bıraktığı kapıdan buruk bi gülümsemeyle geçtim. İçimde tarifsiz, bir kez daha hala olma sevinciyle azda çekinerek seslerin yükseldiği salona girdim. Yüzümde ve boynumda hissettiğim sıcaklığın azda olsa utançtan olduğunu hissediyordum. Abimlere Çakır'ı söylemiştim!! Hani şu deli abimlere!
Ayşe onu çevrelemiş kızlardan kurtulup sevinçle ayağa kalktı. "Gülçehreee..."
Bi an boş bulunup bende sevinçle kollarına koştum. "Ayşeee.. çok sevindim çok!"
Olduğumuz yerde kıkır kıkır gülüp sağa sola sallanarak sarıldık. "Ne zaman öğrendin?"
Hafifçe geri çekilip alaz alaz yanan mavi gözlerini çekingenlikle abimlerin olduğu tarafa çevirip ardından yine hızla bana döndü. "Dün gece.." diye fısıldadı. "İçime bi kurt düştü.. acaba dedim. Evde Leyla'dan kalma vardı birkaç tane yaptım hepsini hepside pozitif çıktı. Heyecandan uyuyamadım hiç Gülçehree.. anne oluyorum!"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(AYŞEM'de AYŞEM!)
Kendimi tutamayıp yeniden sarıldım. O kadar korkuyordu ki annesi gibi bir anne olmaktan. Onu iyileştirmek epey zaman almıştı. Annesiyle görüşmüyordu artık ve uzaktan duyduğumuz kadarıyla kadın yurt dışına yerleşmişti, ardından Ayşe yıllardır uzak tutulmaya mecbur bırakıldığı babasıyla tekrardan görüşmeye başlamıştı. Abimin deli gibi çocuk istemesine rağmen her seferinde ben bilmem Ayşe'm bilir deyip gönlünü ferahlatmıştı.
