yoongi exinin onu jimin ile aldattığını öğrenmişti. bu yüzden yoongi, Jimin'e yapabildiği en kötü zorbalıkları yapmaya kararlıydı fakat bazı şeyler ters gitmeye başlamıştı...
"hepsi senin yüzünden!"
"hepsi onun yüzünden..."
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Yoongi'den
Sonunda bilincim yerine geldiğinde gözlerimi açmaya çalıştım. Yavaş yavaş gözlerimi açmaya başarmıştım. Hala okulun arka bahçesindeydim. Aklıma jimin gelince aceleyle doğrulmaya çalıştım fakat sırtımdaki acıyla inleyip, tekrar eski pozisyonumu aldım.
Gözlerimi kapatıp gözyaşlarımı tutmaya çalışırken, derin nefesler alıyordum. Yüzümdeki kanları sildim ve Tekrar kendime geldiğimde dikkatlice ayağı kalktım. Duvardan destek alarak yürümeyi başarmıştım. Canım acıyordu fakat daha önemli bir şey vardı, jimin.
Bahçeden çıktığımda araba sürecek halim olmadığı için zoraki de olsa bir taxi bulmuştum. Taxiye bindiğimde adam afallasa da ses etmemişti. Sürücüye havalimanını tarif ettim ve cebimden para çıkarıp verdim. Şuan ki tek duam ona geç kalmamış olmamdı. Umarım gitmemiştir ve ona yetişirim.
Taxiden indiğim gibi koşar adımlarla içeri girdim. Burada olmalıydı çünkü en yakın havalimanı burasıydı. Etrafıma aceleyle bakarken, pembe saçını görünce kalp ritmimin hızlandığını hissetmiştim. Ama o beni göremiyordu çünkü bana arkası dönüktü.
"Jimi-"
Daha konuşmadan jimin'in omzuna kolunu atan birini görünce Boğazımda bir düğüm hissettim. Bir yandan sinirlenirken, bir yandan da hayal kırıklığı yaşıyordum. Sinirli adımlarımla onlara doğru yürürken adeta adımlarımdan alev çıkıyor gibiydi.
Çocuğun kolunu tutup ters çevirerek yere fırlattığımda çocuk acıyla inledi ve herkesin gözü bizi buldu. "Bu kim?!"Diye jimin'in üstüne yürüdüm. Jimin beni burada görmeyi beklemediği için şaşkınlıkla bakarken sinirime hakim olmaya çalışıyordum.
"Y- yoongi yüzün.."
Derin bir nefes verip yerdeki çocuğu göstererek tekrar bağırdım "bu piç kim dedim sana!"
Çocuk sinirle ayağa kalkıp yanımıza geldi ve "kelimelerine dikkat et! Asıl sen kimsin?ve jimin'den ne istiyorsun?" Dedi. "Gösteriyim sana kim olduğumu." Diye üstüne yürüdüğüm esnada jimin beni kolumdan tuttu "Yoongi o benim kuzenim!" Diyerek durdurdu beni.
Çocuğa bakıp onu tekrar süzdüm. Sanki benden bişi beklercesine bakiyordu ona 'ne var?' Diye kafamı salladığım da göz devirdi ve konuştu "özür dilemen gerekmiyor mu?" Çocuğa tiksinerek bakarak "Hayır. Ne münasebet" Dedim. Niye özür diliyim ki?
"Assh rahat bırak bizi jimin'i götürmeye geldim ben."dedi. Jimin'in elini tutarak arkama çektim ve "o hiç bir yere gitmiyor." Dedim. Birbirimize meydan okuyor gibiydik.
Çocuk "Buna sen karar veremezsin!" Diye bağırınca jimin'e döndüm "kalacaksın dimi jimin?" Diye sordum. "Benim gitmemi isteyen sendin yoongi ne değiştirdi kararını?" Dedi jimin. "Jimin hafızam geri geldi. Evet özür dilemem bir işe yaramıyor yinede özür dilerim." Dedim. Jimin gözlerime bakıp ciddi olup olmadığıma bakıyor gibiydi. Gözlerimdeki tüm gerçekliği görmüş olmalı ki gözleri doldu ve bana sımsıkı sarıldı "sonunda..." diye fısıldadı. Bende ona sımsıkı sarılıp kokusunu içime çektim.
