ခ်စ္ျခင္းမည္ေသာႀကိဳးေလးတစ္ေခ်ာင္း

Part-1

Meeting roomကျပန္အထြက္ အိတ္ကပ္ထဲမွ phoneကိုထုတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ရဲရဲနီေနေသာ အဝင္callမ်ားကို မာန္ဟုန္ခြင္း ျမင္လိုက္ရသည္။အဝင္callမ်ားရဲ႕ပိုင္႐ွင္ေၾကာင့္ မာန္ဟုန္ခြင္း မ်က္ခံုးမ်ားပင့္ကာျပံဳးလိုက္မိသည္။ထိုအဝင္callပိုင္႐ွင္ကအျခားသူေတာ့မဟုတ္ အျမဲတမ္းလူနာမ်ားျဖင့္အလုပ္႐ႈပ္ေနတတ္ေသာ က႐ုဏာ႐ွင္မႀကီး ႏွင္းသက္ႏြယ္ျဖစ္သည္။နွင္းသက္နြယ္က မာန္ဟုန္ခြင္း၏သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သလိုမိဘမ်ားကလည္းေနရာခ်ထားေပးရန္စီစဥ္ေနသူလည္းျဖစ္သည္။သူမက ပံုမွန္ဆို မာန္ဟုန္ ဖုန္းေခၚရင္ေတာင္မအားလပ္၍မေျပာျဖစ္တာမ်ားသည္။အခုလည္း ႐ွမ္းျပည္နယ္ဘက္တြင္တာဝန္က်ေနသည္။ ရန္ကုန္လိုၿမိဳ႕ႀကီးမွာဆိုသူ႔အရည္အခ်င္းနဲ႔ဆိုလ်ွင္ေနရာေကာင္းေကာင္းရႏိုင္ေသာ္လည္းက႐ုဏာ႐ွင္မႀကီးက ခ်ဳိ့္တဲ့ၿပီးမဖြံ႔ၿဖိဳးေသးတဲ့အရပ္ေဒသေတြမွာဘဲတာဝန္ယူခ်င္ပါသည္တဲ့။ႏွင္းသက္ႏြယ္အေၾကာင္းေတြးရင္း ႏွင္းသက္ႏြယ္လိုစိတ္ထား႐ွိသည့္သူတစ္ေယာက္ကိုမာန္ဟုန္ခြင္းသတိရသြားမိသည္။ သတိရမိတိုင္း စိတ္ထဲေနာက္က်ိက်ိျဖစ္ရသည္။မမ မာန္ဟုန္ရဲ႕တစ္ဦးတည္းေသာမမ အသက္၁၅ႏွစ္ကြာသလိုမာန္ဟုန္ခြင္းအေမလိုေရာအစ္မလိုပါခ်စ္ရတဲ့မမ။မမနာမည္ကခြာညိဳ႐ွင္း။မမကေက်ာင္းဆရာမတစ္ဦးျဖစ္ၿပီး ႏွင္းသက္လိုဘဲရန္ကုန္လိုေနရာမ်ိဳးထက္ ခ်ဳိ့တဲ့ၿပီးမဖြံ႔ၿဖိဳးေသးတဲ့ေဒသေတြကိုပိုၿပီး ေစတနာေတြပိုထားခ်င္သူ။အဲ့ဒီေစတနာေတြေၾကာင့္အိမ္ေထာင္က်ေတာ့လည္းအဲ့ဒီနယ္ကသူႏွင့္တဲ့ေလ။ မမကိုအရမ္းခ်စ္တဲ့ဒယ္ဒီက သူသေဘာမတူသည့္သူကိုယူသျဖင့္ အေမြပ်က္စြန္႔လႊတ္ခဲ့သည္အထိ။ အေတြးမ်ားကိုဖယ္႐ွားလိုက္ၿပီးအဝင္callကိုျပန္ေခၚလိုက္သည္။ ႏွစ္ခ်က္ေလာက္ဖုန္းဝင္ၿပီးေနာက္ တစ္ဖက္မွဖုန္းကိုင္လာသည္။

"မာန္...ဘာလို႔ဖုန္းကိုမကိုင္ရတာလဲ ငါေခၚေနတာၾကာလွၿပီ"

ဖုန္းဝင္ဝင္ခ်င္း ေဒါသသံေလးျဖင့္ဆူေငါက္ခံလိုက္ရသည္။

"ေဒၚႏွင္းသက္ရယ္ စိတ္ေလ်ာ့ပါ meeting roomထဲေရာက္ေနလို႔ပါကြာ ဒါနဲ႔ဘာကိစၥလဲ"

ရံုးခန္းထဲမွ sopha ခံုတြင္ေျခပစ္လက္ပစ္ထိုင္ကာ လက္တစ္ဖက္က necktile ကိုေျဖေလ်ာ့ရန္ျပင္ေနတုန္း တစ္ဖက္ကစကားသံေၾကာင့္ မာန္ဟုန္ခြင္း ႐ုတ္တရက္ထရပ္လိုက္မိသည္။