ျခံဝန္းတံခါးအျပင္ဘက္မွျမင္ရေသာ အိမ္ႀကီးကို ၾကည့္၍႐ွင္းလ်ွမ္စြံ႔အေနမိသည္။ဒါက အိမ္လားHotelႀကီးလားဟုပင္စဥ္းစားေနမိသည္။နည္းတဲ့အက်ယ္ႀကီးမွမဟုတ္တာပါေလ။ခြင္းကကားဟြန္းတီးလိုက္ေတာ့ ျခံတံခါးႀကီးကအလုိအေလ်ွာက္ပြင့္လာေလသည္။ဆင္ဝင္ေအာက္ကိုကားရပ္လိုက္ၿပီးခြင္းကအရင္ဆင္းသြားသည္။ၿပီးေနာက္မားမားကိုတံခါးလာဖြင့္ေပးၿပီး ႐ွင္းလ်ွမ္ပါတစ္ဖက္ကဆင္းလိုက္သည္။
"မာန္ ေမာင္ေလး ဒယ္ဒီေရာဟင္"
"ဒယ္ဒီအိမ္မွာ႐ွိပါတယ္မမ မမျပန္လာမွာသိလို႔သူေသခ်ာေပါက္ေစာင့္ေနမွာ"
ခြင္းကမားမားကိုႏွစ္သိမ့္ေပးသလိုလက္ကိုကိုင္ၿပီးျပံဳးျပသည္။မားမားနဲ႔ခြင္းက အိမ္ထဲဝင္သြားေတာ့ ႐ွင္းလ်ွမ္ပါအေနာက္က ကုတ္ေခ်ာင္းေခ်ာင္းျဖင့္လိုက္ဝင္သည္။အိမ္ႀကီးက႐ွိန္ခ်င္စရာပါလားေလ။အေပၚမွာခ်ိတ္ဆြဲထားေသာ မီးဆိုင္းမ်ားက တလက္လက္ျဖင့္စိန္ပြင့္မ်ားပမာ။ေအာက္ျကမ္းခင္းမ်ားကလည္းေျပာင္လက္ေနသည္မွာနင္းရက္စရာမရွိ မွန္ေတာင္ျကည့္ယူလို့ရသည္။မားမားက ဒီလိုအိမ္ႀကီးမ်ဳိးမွာႀကီးျပင္းလာသည္တဲ့လား။
"ေနာက္ဆံုးေတာ့ျပန္လာၿပီေပါ့"
ျသဇာအာဏာအျပည့္ျဖင့္ေျပာလာေသာ စကားသံေၾကာင့္အသံၾကားရာကိုလွည့္ၾကည့္မိေတာ့ ေလွကားေပၚမွခန္႔ညားစြာဆင္းလာေသာ အသက္ႀကီးႀကီးအမ်ဳိးသားတစ္ဦး။ဒါက မားမားရဲ႕ေဖေဖေပါ့ေလ။
"ဒယ္ဒီ"
"ျပန္လာေတာ့လည္းႀကိဳဆိုရတာေပါ့"
"ဒယ္ဒီ ေနေကာင္းတယ္ေနာ္"
"ေကာင္းတာေပါ့ ဒါနဲ႔အေနာက္ကဟိုေကာင္ေလးက ႐ွမ္းတ႐ုတ္ေသြးေႏွာေလးလား"
"ဟုတ္ပါတယ္ဒယ္ဒီ သမီးရဲ႕သားေလးပါ"
မားမား ရဲ႕ဒယ္ဒီ အဘိုးဆိုသူက ႐ွင္းလ်ွမ္ကို ေခါင္းစေျခဆံုးတစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီး
"ေခ်ာသားဘဲ နာမည္ဘယ္လိုေခၚလဲ"
"စိုင္း႐ွင္းလ်ွမ္ဇြဲပါဗ်"
"စိုင္း႐ွင္းလ်ွမ္ဇြဲ နာမည္ကေခၚရတာ႐ွည္လိုက္တာ ငါကေတာ့ ႐ွင္းလ်ွမ္လို႔ဘဲေခၚမယ္ ရသလား"
YOU ARE READING
ခ်စ္ျခင္းမည္ေသာႀကိဳးေလးတစ္ေခ်ာင္း
Romanceခ်စ္ျခင္းေမတၱာဟာဆန္းၾကယ္ပါတယ္...လူတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္ဖို႔ဘာအေၾကာင္းျပခ်က္မွမလိုပါဘူး
