"အဟမ္း..."
မာန္ဟုန္ခြင္း စိတ္မ႐ွည္စြာေခ်ာင္းဟန္႔လိုက္ေတာ့ အိတ္ထဲပစၥည္းေတြထည့္ေနေသာေကာင္ေလးက ေခါင္းေစာင္း၍ေမာ့ၾကည့္လာသည္။
"ဘာလဲ ဦးမာန္ဟုန္ခြင္း"
"မင္းဒီေန႔ၿပီးေတာ့မွာလား"
"ဒါေတြကုန္ရင္ေတာ့ၿပီးပါၿပီ အဲ့မွာ ဒီအတိုင္း မတ္တပ္ရပ္ေနမယ့္အစား ဝိုင္းကူသိမ္းေပးလိုက္ပါလားအလုပ္အျမန္ၿပီးတာေပါ့"
အိမ္ျပန္ေရာက္ကတည္းက ႐ွင္းလ်ွမ္မွာ လိုအပ္ေသာပစၥည္းမ်ားလိုက္သိမ္းေနပါေသာ္လည္း ထိုလူႀကီးမာန္ဟုန္ခြင္းမွာ ေဘာင္းဘီအိပ္ကပ္ထဲလက္ထည့္ၿပီးေတာင္ေလ်ွာက္ေျမာက္ေလ်ွာက္ ေလ်ွာက္ေနသည္မွာ နာရီဝက္ေက်ာ္ၾကာေနေလၿပီ။
"Noပါ ကိုယ္ ဝိုင္းမသိမ္းေပးႏိုင္ပါဘူး ရန္ကုန္မွာလည္း ပစၥည္းေတြအစံု႐ွိပါတယ္ဆိုတာကို မင္းကျပန္ယူခ်င္ပါတယ္ဆိုလို႔ မမကမင္းအလိုလိုက္ၿပီးျပန္သိမ္းခိုင္းတာကိုယ္ကဒီအတိုင္းအိမ္ကိုလိုက္ပို႔ေပးရံုဘဲ"
"ဟြန္႔ မသိမ္းေပးလည္းေနေပါ့ဗ်ာ"
"ျမန္ျမန္သိမ္းေကာင္ေလး Flightက တစ္နာရီထြက္မွာေနာ္"
မာန္ဟုန္႔စကားေၾကာင့္ ႐ွင္းလ်ွမ္က နံရံမွာကပ္ထားေသာနာရီကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္ၿပီး
"အခုမွ11ခြဲဘဲ႐ွိပါေသးတယ္ဗ်ာ ဦးမာန္ဟုန္ခြင္းကဘာေတြေလာေနတာလဲ"
"Wait!ကိုယ့္ကို ဦးတပ္မေခၚနဲ႔ ကိုယ္မႀကိဳက္ဘူး"
"ဦးမာန္ဟုန္ခြင္းက မားမားရဲ႕ေမာင္မို႔လို႔ ဦးတပ္ေခၚတာေလ"
"But မင္းနဲ႔ကိုယ္က ၁၀ေက်ာ္ဘဲကြာတာၿပီးေတာ့မင္းကိုကိုယ႔္တူလို႔မသတ္မွတ္ႏိုင္ဘူး"
မာန္ဟုန္႔စကားေၾကာင့္႐ွင္းလ်ွမ္က နာေခါင္း႐ႈံ႕လိုက္ၿပီး
"၁၀ေက်ာ္ေတာင္ကြာတာကို ၿပီးေတာ့ကြၽန္ေတာ့္ကိုတူတစ္ေယာက္လို႔မသတ္မွတ္ႏိုင္ရင္လည္းရတယ္ဒါေပမဲ့ဒီစကားကိုမားမားအေ႐ွ႕မွာေတာ့မေျပာမိေစနဲ႔မားမားစိတ္မေကာင္းျဖစ္မွာကြၽန္ေတာ္မလိုခ်င္ဘူး"
YOU ARE READING
ခ်စ္ျခင္းမည္ေသာႀကိဳးေလးတစ္ေခ်ာင္း
Romanceခ်စ္ျခင္းေမတၱာဟာဆန္းၾကယ္ပါတယ္...လူတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္ဖို႔ဘာအေၾကာင္းျပခ်က္မွမလိုပါဘူး
