Atlanta'nın Kalbi

7. Bölüm

7. BÖLÜM

Melisa'nın bakış açısından

***

Gözlerimi isteksizce açtım. Bütün gece kâbus görmüştüm. Uykumu hiç alamamıştım. Yatakta doğrulup ellerimi saçlarıma geçirdim. Aynanın karşısına geçip elimle saçımı düzeltmeye çalıştım.

"Günaydın." Dedi Beste yandan. "Derse bir saatimiz var, kalkın da kahvaltıya gidelim." Dedi. Bahar'ın yattığı yastığı çekiştirmeye başladı.

Beste, hazır bekliyordu. Ben de az önce saçımı düzeltmiştim. Bahar'ın hazırlanmasını kapıda bekliyorduk. "Uyurken, bir şeyler sayıklıyordun." Dedi.

Tedirgince ona döndüm. "Ne gibi?" dedim

"Benden özür diliyordun?" dedi.

Yutkundum. "Kâbus görmüş olmalıyım, hatırlamıyorum." Daha fazla konuşamadan Bahar odadan çıkıp yanımıza gelmişti.

Beraber aşağıya indik ve kapının önünde bizi bekleyen Evren ile buluştuk.

Yanında yaklaşık Evren ile aynı boyda kahverengi saçlı, kahverengi gözlü bir çocuk vardı. Krem rengi boğazlı kazak üzerine uzun bir kaban giymişti.

Bu çocuğu tanıyordum. 7 yönetici ailede Ticaret bölgesinden sorumlu olan Candemir ailesinden geliyordu.

Evren, "Oda arkadaşım, Arda." Diye tanıttı. Arda elini uzattı ve ben de adımı söyleyip elini sıktım. Yakışıklı çocuktu aslında.

Arda da yönetici ailelerden olduğu için bir tanışıklığımız vardı ama ilk kez onunla bu şekilde tanışıyordum. Uzaktan bildiğiniz birisi ile ilk kez tanışmak gibiydi.

Beste zaten Arda'yı tanıyor olmalıydı. Gelecekte ülke yöneticisi olacağı için 7 ailenin bütün üyelerini tanımakla yükümlüydü.

Bu hafta sadece ortak dersler vardı. Bu haftanın sonunda kimin mirasçısı olduğumuzu gösteren bir test yapılacaktı ve sonuca göre ise bölüm tercihi yaptıracaklardı.

Her şeyi biliyor olmama rağmen çok heyecanlıydım. Letisya mirasçısı olduğum için ana kadroya girme hakkım vardı. Önceki gibi Tuana'ya bunu kaptırmayı planlamıyordum.

Bahçenin sağ tarafındaki ortak binaya gittik ve kapıya asılı olan ders programından dersimizi öğrenmeye çalıştım. "Coğrafya." Dedi Arda.

Bahar, iğrenerek döndü. "Burada bile coğrafya dersi mi var?"

"6. Derslik gidelim." Dedim. Sınıfa girdiğimizde içeride kimse yoktu. Herkes otomatik olarak bana döndü... sanırım dersliği yanlış okumuştum.

"Tamam, ben öğrenip geliyorum." Dedim. Yanlarından ayrılıp çıkışa geri gittim.

Parmağımı kâğıdın üzerinde gezdirip yeri bulmaya çalışırken yanıma birisi yaklaştı. Umursamadım ve devam ettim.

Yanımdaki kız, gülerek "Programı biraz daha anlaşılır yapabilirlerdi." Dedi.

Sesi anında tanımıştım, tüylerimin diken diken olduğunu hissettim. Yüzüme sahte bir gülümseme koyarak yanımda duran kıza döndüm.

"Evet, coğrafya sınıfını bulmaya çalışıyorum." Dedim.

Gözlerinin içine baktım. Aynı küçümseyen ifade vardı. "Coğrafya sınıfı 12. Derslikte." Dedi. Sahte bir şekilde gözlerini kapatıp gülümsedi.

"Bu arada Tuana ben." Dedi ve elini uzattı. Göz ucuyla eline baktım.

Elini sıktım. "Ben de Melisa." Aynı onun yaptığı gibi sahte bir gülümseme ile baktım.