Sınırı geçmeden yb gelmeyecek
Şimdiden yıldıza basarsanız sevinirim
Satır aralarına da yorum yapmayı unutmayın lütfen.
-
Bazen yaptığı şeylerden pişman olur insan. Ben oluyorum. Mesela neden bu kadar uzatıp da yalan söyleyerek bu kadar ay'ı geride bıraktım. En başından ona anonimden yazan kişinin ben olduğunu söylesem belki de her şey daha güzel olabilirdi ama ben saçma bir karar verip oyun oynamıştım.
Belki de o ilk an anlamıştı anonimin ben olduğunu ama ben eminim bazen çok güzel oynuyordum anlasa bile tereddütte kalırdı. Hiçbir zaman 'evet kesinlikle o kişi İzem' diyemezdi. Tabii bu düşünce kendimce ki böyle olduğunu düşünüyorum.
*lise geçmişi
Ailemin zoruyla geldiğim, zengin çocuklarının olduğu kolejdeydim.
Ah tabii zorla diyince ne kadar komik geliyor değil mi?
Kolej sonuçta nesi kötü olabilir ki.
Tabii güzel ama kilolu ve dış görünüşü güzel olmayan ve zorbalıklara katlanan bir kız için hiç de katlanılabilir bir yer değil.
Arkadaşım mı? 2 taneler sadece iki, ikiside çocukluk arkadaşım. Belki de onlar da çocukluk arkadaşım oldukları için yanımdalardı kim bilir?
Bartu... beni hiçbir zaman kırmayan, kırmamaya çalışan bir dostum. Kimseye bir zararı yok sessiz ve sakin biriydi hep. Aklı fikri hep Rana'da olan biriydi işte. Merak ediyorum acaba 4-5 Yıl sonra da hala Ranayı sevmeye devam edecek miydi?
Rana.. benim kırılmamı umursamayan birisi doğruları hep yüzüme vurup bunlardan kaçamayacağımı söyleyen biriydi. O da iyi birisi idi ama ona hep kızıyorum neden Bartuya bir şans vermiyor diye? Belki yıllar sonra Bartu onu hala severse verirdi ona bir şans. Versindi artık, Bartu'mm onun üzülmesine dayanamıyorum artık. Ona da yazık, onunda bi kalbi var...
Benimde bir kalbim vardı. Hep kırılan.
Koridorda başım öne eyik bir şekilde kimseye bakmadan kantine, tek dostlarım olan iki arkadaşimin yanına gidiyorum.
Koridorun ilerisinden kahkaha sesleri yükselirken kafamı refleksle kaldırıp o gruba baktım.
Kendini bir şey zanneden zengin ailelerin çocuklarının olduğu ego tavan olan grup. Bana şu ana kadar hiç karışmamıştı o grup ama bir çok kişiye sataştıklarını duymuştum.
Kafamı kaldırmamla arkadaşlarıyla neye güldüğünü bilmediğim ama çok güzel güldüğüne şahit olduğum Alaz la göz göze geldim. Okuldaki herkes tanırdı onu ordan biliyorum ismini.
Ellerim utançla eteğimin uçlarına gitti ve sıkıca tuttum eteğimin pilelerini. Aramızda geçen 5 bilemedin 6 saniyelik bakışmayı kafamı öne eyerek ben böldüm.
Gözlerimi kapatıp açıp daha hızlı adımlarla o grubun önünden geçtim. Sağa döndüğüm gibi bana laf atmamalarının verdiği şansla derince bir nefes verip ellerimde oluşan teri eteğime sildim. Yavaş yavaş merdivenden inerken arkamdan gelen bedenle irkildim. Dönüp bakmadım, cesaret edemedim. Önüme gelen bakır rengi saçlarımı kulağımın arkasına sıkıştırdım.Korkuyla kafamı çevirmeden sadece gözlerimle etrafa bakınmaya çalıştım. Kimse yoktu. Kimse.
