DREAM THEIF - Lukloé

3. Bölüm

GÖKHAN TÜRKMEN - Gökyüzünden

İLYAS YALÇINTAŞ - Sadem

TEOMAN - Senden Önce Senden Sonra

(Benim favlar bir arada)

Eveet yaklaşık iki saattir bu bölümü yazıyorum. Pek uzun değil ama anca bu kadar betimleyebiliyorum yapacak bir şey yok. Her neyse bu aralar k-drama sendromlarım tuttu - adını feriha koydum ile eş zamanlı ilerliyorum psikolojim iyi değil- her an birisini öldürebilirim haberiniz olsun. Biraz dram biraz kaos lazım. Her neyse bol bol bol bolll yorum yaparsanız çooooook mutlu olurum. Yazın abi ağzıma sıçsanız bile kabulüm. Tamam bu kadar zevzeklik yeter umarım beğenirsiniz bölümü <33

🐍🐝

3. Gün saat 23.10

Yanımda duran neşteri alıp böğrüne böğrüne sokmak istiyordum. Kafasını monitörden monitöre vurup felç geçirtmek istiyordum. Aptal herif bana bok muamelesi yapıyordu. Üç gündür gözümü kırpmama izin vermiyor şerefsiz. Artık uykusuzluktan gözlerim buğulanıyorken bir de ameliyatlara giriyordum. Neyse ki sadece neşter falan uzatıyordum. Gözlerim yavaş yavaş kapanırken adımın seslenilmesiyle irkildim.

"Chloe neşter diyorum."

Ters gözlerle Luka'ya bakıp neşteri ona uzattım. Hayır hemşireler neden duruyordu o zaman burada. Beni sal be adam. Gözlerim batmaya başladığında eldivenlerimi çıkartıp damlamı gözlerime sıktım. Birkaç dakika bekledikten sonra akan yaşları peçeteyle silip yeni eldivenleri giydim.

"Hayırdır Dr. Bourgeois gözlerinde bir sorun mu var?"

"Uykusuzluktan batıyor artık."

"Üniversitede hiç mi sabahlamadın sen?"

"Sabahlamak başka üç gün gözümü kırpmadan oradan oraya koşmak başka."

"Şikayet edeceksen hiç doktor olmasaydın."

"Ben şikayetçiyim demedim."

"O zaman iki gün daha nöbete kalabilirsin."

"Ne! Hayır kalamam gerçekten düşüp kalırım."

O itirazlarıma gülerken ben ise zar zor ayakta kalıyordum. 

🐍🐝

5. Gün saat 21.30

"Bitti mi gidebilir miyim artık?" 

Zombi gibi etrafta dolaşıyordum artık. Adam gitse bile başıma gidip en gıcık intörnleri takıyordu. Gözlerimi kapasam bile hemen söylüyorlardı. Güzelce bir uyuduktan sonra bunlarla ilgilenmem  gerekiyordu. Şu an yine bir ameliyattan çıkmıştım. Bu beş günde on beş ameliyata falan girmiştim rahat. Artık ayık kalmakta ciddi derecede zorlanıyordum.

"Peki umarım hatandan ders çıkarmışsındır. Bir dahakinde bu kadar hafif bir ceza vermem."

HAFİF CEZA MI?

"Hafifi buysa ben ağırını düşünemiyorum."

"Düşünme bence."

Şu an durup onunla kavga etmeyi çok isterdim ama eve gidip uyumalıydım. Arkamı dönmüş yürürken başımın dönmesiyle yerimde durakladım. Ardından gözlerimin kararmasıyla tutunacak bir yer aradım. Elim bir kola tutunduğunda ondan destek almaya çalıştım.