Chloe herkes tarafından konuşulan genç bir asistan cerrahtı. Övgülerle cerrahinin şefi olabileceğine inandırılan Chloe'nin hayalleri hastaneye yeni gelen cerrahla yerle bir olmuştu.
"Gerçekten birkaç övgüye inanıp şef olabileceğini düşünmedin değil...
(Fark ettiyseniz bu bölümde depresyon şarkıları yok eheheheh)
Oha laa çok hızlı yazdım bu bölümü. Minnoş bir bölüm oldu ya ayayaya. Umarım bölümü beğenirsiniz. Oy atmayı ve boooolca yorum yapmayı unutmayın. İyi okumalar seviliyorsunuz ha ;)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🐍🐝
"Eksiğiz galiba bugün."
Kalemim ile boş kağıda bir şeyler karalarken kafamı kaldırmamla Luka'yı gördüm. Mırıltıyla onu onayladığımda diğerleri de geldi. Alya'ya baktığımda göz göze geldik. Hemen göz devirip Nino ile konuşmaya başladı. Bu duruma ne kadar bozuluyor olsam da suçlu olan ben olduğum için durumumdan dolayı şikayet etme hakkım yoktu. Yanımıza hastane şefi geldiğinde gözleri Adrien'ı aradı. Ağzımı oynatıp hasta olduğunu söyledim. Omzumu sıvazlayıp gitti.
"Bugün gruplar halinde çalışacağız. Alya, Nino, Marinette siz bir grupsunuz; Chloe sen de benimlesin."
"İlla grup olarak mı çalışmak zorundayız? Yani öncesinde hep birlikte vakalara bakardık daha hızlı çözüm bulurduk. Daha başarılı olurduk."
"Yani başarılı olup kendini yine bizden öne atardın." Alya'nın söyledikleriyle hayal kırıklığıyla ona baktığımda Marinette onu dürtüyordu.
"Peki grup olarak çalışalım. Böylece herkes marifetini göstersin." Titreyen sesimi dizginlemeye çalışarak söylediğim cümleden sonra yukarı yeni doğan katına çıktım. Camdan bakarken gelen sesi artık tanıyordum.
"Annesinin yanında. Kuvözden çıktı."
"Ne güzel."
"Bebekle biz ilgileneceğiz. Ciğerlerinde su birikmiş."
"Ne kadar ironik değil mi? Bebeği ölüme terk edelim sonra da hayatını kurtaralım."
"Neyin var senin? Prosedürü uyguladım diye bir cani yapmadığın kalmıştı beni o da oldu."
"Cani falan demedim."
"İma ettin."
"İma da etmiyorum." Yanından geçip gidecekken kolumdan tuttuğunda durmak zorunda kaldım. Kafamı çevirmiş ona bakarken o ise sanki yüzümde bir şey ararmış gibi her zerreme bakıyordu. En son gözleri benimle kesişince duraksadı. Gerginlikle yutkunduğunu oynayan adem elmasından anlamıştım.
