DREAM THEIF - Lukloé

5. Bölüm

MOR VE ÖTESİ - Oyunbozan

DOLU KADEHİ TERS TUT - Hiç İyi Değilim

AMY WİNEHOUSE - Back To Black

Eveeeet kısa bir bölüm oldu ama yapacak bir şey yok en azından arayı çok açmadım (1 hafta oldu ama neyse) Umarım bölümü beğenirsiniz. Oy atmayı ve booooool booooool yorum yapmayı unutmayın. İyi okumalar <3

🐍🐝

"Benim annemin arkadaşlığımızla ne alakası var? Dinleyin beni lütfen. Gitmeyin n'olur." Bir yandan ağlayıp bir yandan da gitmelerini engellemeye çalışıyordum.

"Biz de diyoruz ki nasıl hepimiz aynı hastaneye girebildik. Meğerse Chloe hanım torpille sokmuş bizi." Alya sinirle konuşurken ben ise kapının önüne geçtim.

"Torpil falan yok gerçekten. Kim söyledi size bunu?"

"Konu bu mu şu an?"

"Kim söyledi!"

"Şimdi de emirler başladı. Sonrası ne hizmetçi gibi kullanmak mı?" Nino iğneleyici laflar söylerken Marinette ise kenarda durmuş olaylara karışmıyordu.

"Luka söyledi değil mi? Tabi ya başka kim böyle bir pislik yapar ki?" Hiçbir şey demelerini beklemeden evden koşarak çıktım. Adrien arkamdan seslense de takmayıp hızlıca arabama binip hastaneye sürdüm. Hastanenin önünde gelişi güzel arabamı bırakıp arabadan indim. Hızlıca hastaneye girip danışmanlığa gittim.

"Dr. Couffaine burada mı?"

"Odasında. Odri hanım da kendi odasında" Aklı sıra bana laf çarpıyordu. Merdivenlerden odasının bulunduğu kata çıkıp kapısını çalmayı tenezzül etmeden içeri girdim. Telefonla konuşan Luka beni görünce bir şeyler zırvalayıp telefonu kapattı. 

"Sen söyledin değil mi?"

"Efendim?"

"Bu hastaneye geldiğin gün belliydi senin ne bok olduğun. Sana ne ya kimse kim benim annem. Ne oldu yaydın bütün hastaneye en gözde doktor sen mi oldun?"

"Kafanda neler kuruyorsun böyle? Ayrıca kelimelerine dikkat et. Burası annenin hastanesi diye herkese esip gürleyemezsin."

"Herkese değil sana özel emin ol. Ne geçti eline herkese söyleyince!"

"Kimseye bir şey söylemedim ben. Senin aile ilişkilerin beni ilgilendirmiyor."

"Nereden duydu o zaman herkes?"

"Nereden bileyim ben?"

"Yalancı pislik."

"Yeter ama!" Ayağa kalkıp karşıma geçti.

"Her dakika bunu söylemek canımı sıkıyor ama karşında kim olduğuna dikkat et. Ne olmuş herkes annenin kim olduğunu öğrendiyse."

"Söylemene gerek yoktu. Aklın sıra ceza falan mı veriyorsun?"

"Ceza falan verdiğim yok söylemedim diyorum anlamıyor musun?"

"Sen söylemediysen kim söyledi?"

"Bilmiyorum!"

O söylemediyse başka kim söyleyebilirdi ki? Kim böyle bir şeyi yapabilir? Bir şey söylemeyip odasından çıktığımda bir kaç kişinin durmuş bizi dinlediğini gördüm. Tam annemin odasına girecektim ki aklıma dank eden şeyle olduğum yerde kaldım. Bu sabah annemin odasında sadece biz yoktuk. Cerrahinin sekreteri olan Lila da bizleydi. Uzun zamandır aramız gergindi ve sonunda eline koz vermiştim. Sinirle yumruklarımı sıkıp genel cerrahi katına indim. Sekreter masasına geldiğimde onu yine bir doktorla fingirdeşirken gördüm.