Her şey bir saniye içinde oldu. Adamların kaçması,babamın bizi adamlardan korumak için babaannemlere getirmesi.....
Polislerden sonrayı pek hatırlamıyorum. Kardeşimin anlatımıyla polisler sadece sokaktan geçiyormuş.Adamlarsa kaçmış.
Biz de bazı ihtiyaçlarımızı alıp buraya gelmişdik.Ama hiç bir şeyi dedemlere anlatmadık. Öylesine özlediyimiz için buraya geldiyimizi söyledik.
Aslında burası bizim evden uzak değil.
Okula da çok yakın.Bu yüzden kardeşim ve benim için sorun olamayacaktı.Sadece
bir sorun vardı"Babam".
Akşam yemeğimizi bitirir bitirmez babamla hep birlikte konuştuk.Biz konuşurken babaannem ve dedem uyuyorlardı.
Annem o kadar sinirliydi ki, anlatamam.Onu hiç böyle görmemiştim. Ama babamın anlattıklarından sonra ona sinirlenmemiz mümkün değildi.Çünkü babam bu parayı bizim için almış.
Olayı tam olarak şöyle anlatayım...
Babam bir ay önce işten kovulmuş.Neden kovulduğunu bilmiyorum.Ama kovulduğu için de maaş alamıyordu.
Ev kirası,su,qaz, ışık... bütün bunların da parası ödenmeliydi.Bir de bizim okul masrafları falan var..
Bu yüzden babam borç almış ve bir haftaya iş bulup öderim demiş.Bu süreçte de evden işe gidiyorum behanesiyle çıkmış iş arıyormuş.Ama bir türlü bulamamış.Adamlar da babamdan sürekli paralarını istiyormuş.
Babam bütün bu belayı başımıza açacağına bize söyleye bilirdi.Ama söylememiş....
Akşam saat 11:45 di. Annem uyumamız gerektiğini söyledi çünkü yarın okul vardı.Sabah uyanınca kardeşim okula gitmek istemedi biz de ısrar etmedik.
Bu gün okula ilk defa yalnız gidiyorum.Okula vardığımda ders çoktan başlamıştı.Her kes sesizce öğretmeni dinliyordu. Sonra zil çaldı ve ben saçım dağıldığı için tualete gitdim. Orda aynaya bakarak düzeltecektim. İçeri girdiğimde kızlar tualetinde kimse yoktu. Bu beni bir az şaşırttı. Genellikle burası indirim gören teyzeler gibi dolu olurdu...
Saçımı bitirdikden sonra ellerimi yıkayıp çıkacaktım. Sonra kimse kapıyı açmak istedi ama açmadı ben de çok kafaya takmadım. Sonra birden çığlık sesi duydum. Daha doğrusu " çığlık sesleri".
Bütün okul sanki çığlık atıyordu. Panikleyerek kapıya yöneldim. Kapıyı açıp ne olduğuna bakmak istiyordum. Ama kapıyı açılmadı. Kilitliydi. Kim kilitlemiş ola bilirdi ki?.
Çığlık sesleri arasında öğretmenlerin de sesini duya biliyordum. Ben de kapıyı açamadığım için yardım istemeye çalıştım
-Yardım edin lütfen kapı kilitli.Ne oluyor orda!. Beni duyan var mı?. Lütfen yardım edin korkuyorum!.
Ne kapı açılıyordu ne de duyan vardı. Çok korkuyordum. Belki de adamlar okula gelmişlerdi. Bu yüzden her kes kaçıyordu ve beni de buraya kilitlemişlerdi....
Sonra bir şey oldu beni delirtecek bir şey.
Kapının altından dumanlar çıkmaya başladı. Bildiğiniz okulda yangın vardı ve ben burada tuvalette kilitli kalmıştım.Ateşin sesini rahatça duya biliyordum çünkü bu sesten başka bir ses yoktu.Okul da benden başka kimse kalmamıştı.....
Sürekli bağırıyor, yardım istiyor bir taraftan da hüngür hüngür ağlıyordum.Artık dumandan dolayı hiç bir şey göremiyordum. İçeri çok sıcak olmaya başlamıştı.
Qaliba artık sonum gelmişti. Belki silahla ölmedim ama bu yangın beni öldürecekti. Ölüme çok yakındım.
"Ruhum hani öldü ya, sıra bedenimdeydi!"
YOU ARE READING
~Ben Değil Biz~
Action-"Onu ben öldürdüm sana ne oluyor?" Söylediği cümle beynimin içinde yankılanırken bir yandan da deli gibi titriyordum.... Nerden bile bilirdim ki,bütün bunların onun başının altından çıkacağını?.
