Bukuria e erresires

8

-Ku dreqin ke qene mbreme Ale?- ishte Mikaeli qe kishte hyre ne dhome si furtune. -Po me dilte mendja vendit kur hyra ne dhome dhe nuk te pashe.

-Mos ndoshta vjen me kontrollon naten Mikael?-Ajo po qendronte e ulur ne krevat duke lexuar nje liber.

-Kjo eshte detyra ime Aleksis . -tha ai duke shfryre.

-Mire , thjeshte doja te dilja , kaq - ishte merzitur nga kjo perkundesje kaq madhore ndaj saj . Ajo nuk ishte bebe e vogel.

-Doje te dilje midis New Yorku Ale?!

-Pse do te qendroj ne shtepi duke iu mbajtur iso-n juve ? Harroje Miki , nuk do e bej - tha ajo duke luajtur doren ne ajer . Dicka tringelliu dhe ishte telefoni saj .

-Me thuaj nese do te te duhet dicka , une do jem poshte - ai ishte lodhur nga teket e Aleksisit dhe tani nuk perfshihej shume . Ishte e kote .

Ajo hapi telefonin dhe shikoi nje mesazh nga nje numer i panjohur .

"The capital Grille", sonte , ora 20:00. Do te te pres pavarsisht sa mund te vonohesh drite hene . Dhe nese mendon qe te mos vish ,do te vij une tek ti . Te jap fjalen"

Ai as qe e dinte se ku jetonte ajo . Si do te vinte? Ca dreqin po thoshte ai ? Sonte ?  Kaq shpejt ? Ai ishte injorant komplet! E rilexoi mesazhin dhe po sonte thoshte .

Po sikur, mos te shkonte ? Me mire , le te prese atje dhe pastaj nuk do e ngacmonte me . Po ai tha qe do vinte vete ! E si dreqin do e gjente , ku nuk e dinte se ku jetonte ?. Pastaj dhe nese e gjente , ne oborr jane truproje qe ruanin dhe nuk do e lejonin .

E la mesazhen pa pergjigje dhe u rehatua me shume ne krevatin e saj mbreteror . Gjithe kohen e kaloi ne shtrat duke degjuar muzike , duke lexuar ndonje liber . Nuk kishte deshiren me te vogel qe te bente dicka ndryshe .

Hengri darken si gjithmone dhe pastaj u ngjit  ne dhome . Ora ishte 19:30 . Te shkonte ? Jo . Njehere u niste qe te shkonte pastaj i nderrohej mendja . Dhe si perfundim, si kryenecke qe ishte , u shtri ne shtrat dhe mbylli syte .

Diku nga ora 10 iu duk sikur dicka degjoi. Dicka qe hapej , si nje  dere besoj ! Hapi syte dhe cfare te shihte . Aleksandri qe po mbyllte deren e ballkonit. Uouu ! Nje sekond, ajo po enderronte . Nuk ishte e mundur qe ai te ishte aty. Si mutin e gjeti ?  Mbylli syte , u mbush thelle me fryme pastaj i hapi perseri. Ai qendronte po aty i veshur me nje kostum elegant dhe nje kemishe qe i dukeshin mjaft muskujt . Mos kishte filluar te shikonte halucinacione ? I mbylli perseri dhe i ferkoi . Kur i hapi  , ai ndodhej aty perseri duke buzeqeshur . Nuk po i besonte syve . Dhe pytja me kryesore : Si mutin kishte arritur deri tek dhoma e saj ? Dhe si e kishte gjetur nga kaq shume dhoma ne vile??? Sa e urrente ate njeri !

-Cfare dreqin ben ketu ?- Ai qendronte mjaft i qete ne kembe .

-Te thashe , nese nuk vjen ti, do te vij une tek ti. Une gjithmone e mbaj fjalen. Vete e kerkove dhe ja tek jam - tha ai dhe u afrua duke u ulur ne krevat. Ndersa ajo kerceu nga aty , dhe u ngrit ne kembe . Sa donte ti versulej dikush trokiti ne dere .

-Cdo gje ne rregull aty Ale? - ajo doli me te shpejt hapi deren paksa, sa nxori pak fytyren. Ishte Mikaeli .

-Jam mire Miki , pa merak . Nuk arratisem me .- ai tundi koken dhe u largua pa asnje fjale me shume .

-Je ne vete ti?- zeri i doli si peshperime , duke u munduar qe te mos bertiste . E mbylli deren me celes. Ai qendronte duke buzeqeshur i shtrire ne krevat dhe ishte mbeshtetur ne duart e veta.