Kaderin Kırmızı İpi (BxB)

/11/ Kuzey'in Sırları

Bayram haftası, şimdiden hepinizin bayramı mübarek olsun..

Bu bölümü Mervenurrrr5454'e ithaf ediyorum <3

İyi okumalöurr 💜

***

Düğünden Bir Gün Önce

Kuzey'den

Karşımda oturmuş kahve içen Miran'a bir bakış atıp bilgisayar a geri döndüm. Ne konu hakkında konuşmak için geldiğini biliyordum ve bu beni rahatsız ediyordu.

Pişman değildim, mutsuz hiç değildim. Ama içimde büyüyen rahatsız edici bir yumru vardı.

İhanet etmiştim ve korkuyordum.

Kollarımı masanın üzerine birleştirerek kendimi yasladım. Miran'ın gözleri beni bulduğunda, elindeki fincanı yavaşça masaya bıraktı. "Kuzey..." Dedi net bir şekilde. "Öğrenirse ne olacağını biliyorsun değil mi?"

Öğrenirse, kızardı; bağırır, çağırıdı. Küserdi bana konuşmazdı. Belki bir süre... Ama eninde sonunda beni sevdiği için geri dönerdi. Belkide beni terk ederdi. Asla geri dönmezdi. Kan beynime sıçradı. Yumruk yaptığım elimi masaya sertçe vurdum. "Öğrenmeyecek." Dedim tehdit eder gibi. Hoş tehdit ediyordum zaten. Asaf asla öğrenmeyecekti. Gerekirse bunu bilen herkesi öldürürdüm.

"Rümeysa söylemez ama Güney'le Gülay'ı biliyorsun. O iki salak ağızlarından kaçırırsa ne olacak? Ya da Asaf'ın abisi. Onu doğru düzgün tanımıyoruz bile."

Haklıydı. Bunu en başında düşünmeliydik. Güney kardeşimdi ondan kurtulamazdım. En başında düşünmeliydik. Aptallık ettim. "Bana karşı gelemezler." Diyebildim sadece.

Eğer beni düşürmek isterlerse yapabilirlerdi. Biliyorlardı çünkü, Asaf'a deli divane aşık olduğumu biliyorlardı. Tek zaafımdı belkide o, annemden sonra tek zaafım.

"Miran, Asaf öğrenemez. Ne olursa olsun öğrenmemeli. Beni terk eder. Eğer beni terk ederse... O zaman, o zaman..." Gözlerim dolmuştu. Ellerim titriyordu. Boğuluyor gibiydim. Belirsizlikle sınanıyordum.
Belki hu sınavı ben seçmiştim ama yine de korkuyordum. Daha önce korkmadığım kadar korkuyordum.

Rahat nefes alamıyordum şu bir kaç haftadır. Boğazımda iki el vardı, yaşamama izin veriyorlardı ama ölümü hep hatırlatıyorlardı.

"En azından evlenene kadar bilmesin. Boşanmak öyle kolay değil. Boşanmak için böyle bir mazeret sunsa deli derler eminim. İçini ferah tut o yüzden."  Masaya koyduğu fincanı aldı ve acı kahveyi kafasına dikti. "Ona yalan söylediğini öğrenmesine yarına kadar izin vermezsen, ondan sonrasında istese bile gidemez."

Miran eşyalarını toplayıp odadan ayrıldı.

İstese de gidemez.

Güldüm. Beni bırakmazdı, bırakamazdı değil mi? Çünkü o da beni sevicekti. Eninde sonunda o da benim onu sevdiğim kadar sevecekti beni.

İstemese bile...

***

Bölüm kısa biliyorum ama yazamıyorum.... Hem çok tıkandım hem de işlerim var.

Haftaya uzun bir bölüm yazmaya çalışırım ama!

Sizce Kuzey ne yaptı?

Oy ve yorum bırakmayı unutmayın 💜

Diğer kurgularıma da bakabilirsiniz 💕

Daim kalın 💕💗💕💗💕💗💕