NASİBİM

1. BÖLÜM

بسم الله الرحمن الرحيم

(Rahman ve Rahim olan Allah' ın adıyla)

Selamün aleyküm arkadaşlar bu ilk hikayem olucak İnşallah. Umarım beğenirsiniz 🌸🌸

İyi okumalar dilerim 💜

________

Bugün 1 Haziran ' a girmiş olmanın stres ve heyecanı ile Rabia ,ben ve Menekşe ' yle birlikte okul çıkışı karşı sokakta yeni açılan aksesuar dükkanını ziyaret etmek hakkında konuşuyorduk.

Biz üç kız arkadaş 17 Haziran'da yks sınavına girmenin stresini azaltmak için kafamızı dağıtmayı planlıyorduk. Okul çıkış zilinin çalması ile çantalarımızı toplayıp çıkışa doğru ilerledik.

Menekşe: Ay valla sınavların bitmesi çok hoşuma gitti. Şimdi gideceğimiz takı dükkanında kendimden geçeceğime emin olabilirsiniz.

Ayçin: Sen fazla geçme kendinden sonra seni bulamıyoruz biz dimi Rabia ?
diyerek Rabia nin bana hak vermesini bekledim.

Rabia Menekşe ' nin alışveriş tutkunu hallerini hatırlamış olmali ki gülümserken bana hak verir gibi başını sallıyordu . Menekşe 'nin uzun alışverişini saat ilerlediği için bölmek zorunda kaldık. Tabi biz mutluyuz bu durumdan. Aldıklarımızı ödedikten sonra karşıdan karşıya geçiyorduk ki birinin bisikletle üstüme doğru gelip ardından bana siper olması bir oldu.

Yokuş aşağı olmasına bakmadan yanında bisiklet süren arkadaşıyla şakalaşırken önüne dönmesiyle beni fark etmesi bir olmuştu. Ardından yuvarlanmaya başladık. Zarar görmeyeyim diye  kollarıyla , belimden ve başımdan sarılmıştı . Yüzüm onun göğsüne dönüktü. Bu ani olay beni korkuttuğu için yuvarlanmamız bitene kadar gözlerim kapalı bekledim.

Bir süre süründükten sonra arkadaşlarımızın yardımıyla ayaklanmıştık. Kızlar benimle ilgilenirken, onun yanında da arkadaşı vardı. İkimizde perişan haldeydik.  Üstümüz başımız hep toz olmuştu .  Özür  dileyip yanımızdan ayrıldı ama kolunu tutarak yürüyordu. Arkadaşı sokakta oyun oynayan çocuklardan yardım alarak bisikletleri de götürmeyi başardı.

Benim de başıma giren ağrı azalınca kızlar beni eve kadar bıraktı ardından kendi evlerine geçtiler. Gerçi evlerimiz arasında birer sokak vardı. Bu her zaman işlerimizi oldukça kolaylaştırıyordu . Eve gelince annemin Kapıyı açması sonucu perişan olmuş halime gözlerini kocaman açtı . Daha sonra anlatmadan peşimi bırakmayacağını bildiğim için kısa bir özet geçip kendimi odaya attım.  Tabiki bana sarıldığı kısmı anlatmadım.

✨️✨️

Sabah olmuş ailmle kısa bir kahvaltı yapmanın ardından okul için hazırlanıp yola koyuldum . Kızlarla okula gitmek için her zaman buluştuğumuz kafeye doğru gidiyordum ki önüme bir anda çıkan insan ile kalakaldım. Kafamı kaldırdığımda şaşırmıştım. Çünkü bu dün bana bisikletle çarpan çocuktu.

Dünden farklı olarak sağ kolu alçıya alınmıştı. Ben onu süzerken o konuşmaya başladı.

" Merhaba umarım bir günde beni unutmamışsındır."
Kaşlarım çatık bir şekilde cevap verdim "Hayır unutmadım dikkatsiz adam" dedim. Alaylı bir tavırla " Dikkatsiz adam mı , dün bir anda karşıma çıkmasaydın şu anda kolum alçıda olmazdı " dedi yüzü sertleşmiş ve kasları catilmisti. Daha sonra derin bir nefes alarak " sorumluluk almanı istiyorum " dedi. Onun bu sözü şaşırmama sevep olmustu.Hem dikkatli kullanmıyor hem de suçu ben de arıyordu. " Ne " diyebildim sadece .Ardından sesimi  yükselterek " Sorumluluk mu ? Neyin sorumluluğunu alacakmışım ben. Dün yokuş aşağı gitmene rağmen hızını azaltmayıp önüne bakmaman benim hatam mı? Ayrıca sorumluluk alacak kadar büyük bir hatam olduğunu da düşünmüyorum. " dedim sinirli bir tavırla. Sinir katsayım gittikçe artmıştı.