Ve sorduğum soruyla bu günkü oyun perdesi sonlanıyordu.
'Sen kimsin ki?'
Kaana biçilen bu rolde bana düşen parçası neydi?
"Benim kim olduğumu hatırlatmam gerekiyor sanırım sana"
Kurduğu cümlenin ardından balkonda beni bir başıma bırakıp balkon kapısını kilitledikten sonra perdeleri çekmişti.
Buz gibi gecenin ayazında balkonda bir başıma kilitli kalmıştım.
"Ya! Aç şu kapıyı"
Balkon camını tıklatıp çokta bağırmamaya çalışıyordum.
Biliyordum koca kış gününde herkes kapı cam kapalı uyuyordu ama yine de sesimin onlara gitmemesi gerekiyordu. Yoksa bu durumu onlara açıklayamazdım.
Bir bu eksikti gerçekten.
"Açsana şu kapıyı. Hey!"
Soğuktan titrerken kapıya vuruyordum sürekli.
"Kapıyı aç dedim! Hadi. Burası çok soğuk! Böyle bir adilik yapamazsın!"
Gerçekten cevap vermeden gitmişti.
Ne yapacaktım şimdi burda? Bu bir şaka olmalıydı. Böyle bir saçmalık olabilir miydi?
"Ya! Aç şu kapıyı orda olduğunu biliyorum"
Dakikalarca kapının önünde dikilip kapıyı açmasını beklemiştim.
Ama açmamıştı.
Soğuktan üşüyor bir oraya bir buraya yürüyordum. Olduğum yerde biraz zıplıyor kollarımı birbirine sürtüyordum ama etrafı açık olan bu yerde öyle bir esinti vardı ki. Buz gibiydi. İnsanın içine işliyordu soğuk.
Her bir hücreme uğrayıp tüylerimi havaya kaldırıyordu...
Güneş yavaşca yükselirken artık dişlerimi hissetmiyordum sıkmaktan.
Sabah olmuştu bile ve ben bir gram uyku uyumamıştım.
Zatürre olmasam iyiydi. Donuyordum.
Dakikalar sonra Can'ı balkonda görmemle yavaşca yerimden kalktım. Kıpırdayacak halim yoktu.
"Can! Burdayım"
Can uyku sersemi anlamamış olacak ki gözlerini birkaç kere kapatıp tekrar bana baktı.
Balkonlar arası mesafe biraz var olsa da beni görebildiğine emindim.
Canla Kaanın balkonu arasında batuhanın balkonu vardı. Ece ve egenin odası evin diğer cephesine bakıyordu. Kaanın balkonu evin bu cephesindeki son balkondu. Yani benim kaldığım odanın balkonu yoktu.
Ona kurtar beni bakışları attığımda beni kurtarırsa ne isterse yapacağıma söz vermiştim.
Can birkaç saniyede yanıma gelmişti bile.
Balkon kapısını açtığında şaşkınlığı yüzünden belli oluyordu.
"Ne işin var senin burda. Kaan mı kilitledi seni buraya?"
Tir tir titrerken Canın sıcak kolları o kadar iyi gelmisti ki iyice sokulmuştum ona.
"Hadi gel içeri girelim"
Can beni kucağına alırken başımı göğsüne yasladım. Yine de çok üşüyordum.
Kimse görmeden canın odasına girmiş yatağına yatırmıştı.
Az önce yatağından çıktığı sıcacık olan yataktan belli oluyordu.
Hemen yorganı üzerime örtüp elinin tersini alnıma götürdü.
