abilerinin prensesi

7

Evren

Ne zamandır boş koridorda yürüdüğümü bilmiyordum.

İnsanlar yanımdan geçip giderken sadece ağlıyordum yürürken.

Bahçe çıkışında ağcın altına oturup ağlamaya devam ettim kalbim acıyordu.

Gözlerim şişene kadar ağlamıştım sadece.

Aniden üstüme düşen gölge ile 2 iki oğlan bana bakıyordu uzun boylu bu beni gererken  daha çok ağlamaya başladım.

Buraya doğru koşan Hikaru ve kaoro abimi görmem ile derin nefes alırken kaoro abim oğlanlara bağrırken Hikaru abim beni kucağına almıştı sıkıca sarılırken.

Derin nefeslerimizi arasında ağlıyordum hıçkırarak konuşmaları Duysamda anlamıyordum.

Bir süre sonra bir yere oturmamız ile gözlerimi kaşıdım büyük bir ofiste gibiydik.

Siyah ve beyazın tonlarının hakim olduğu bir odaydı.

Gözlerimi kaşıdım çok yanıyordu gözlerim.

"Kaşıma ama öyle"

Hikaru abim ellerimi çekerken Kaoru abim gözlerimi ıslak mendil ile siliyordu.

İçimde bişiyler kırılmış gibiydim.

Gülümsemek istiyordum ama dudaklarım oynamıyordu kalbime baskı yapan hisler vardı gözlerim doluyordu.

Hıçkırıklarımı tutamıyordum ilk kez canım bu kadar yanıyordu.

Değer vermediğim kimse beni böylesine kıramazdı çünkü.

Boğazım düğümleniyordu nefes alamıyorcasına.

Çığlık atmak istesemde sesim çıkmıyordu.

Sadece gözlerimden yaş iniyordu.

Hikaru abim bana su uzatırken suyu bile içemiyordum.

İnanmıştım ona abim olduğu için aynı kanı paylaşırsak beni sever sanmıştım.

Hataydı hepsi bir hataydı.

Ne kadar süre ağlamıştım nolmuş hatırlamıyordum artık evde yatağımda uyanmıştım.

Eskiden toz pembe gelen herşey artık siyahtı yetimhanede dedikleri gibi doğduğu andan itibaren istenmeyen kızı kim severki.

Gözlüklerime baktım  mor renkli üstünde benekler vardı ne kadar iğrenç ve çocuksu 12 yaşında hala bebekleri ile oynayan ve uyuyan bir kızı kimse önemsemez.

Yatağımdaki en sevdiğim çünkü ryuji babam almıştı bebeği alıp odadan çıktım.

Tartışma sesleri geliyordu salondan.

Mutfak ve salon Birleşik olduğu için salona girip mutfağa ilerledim bebeğimi mutfaktaki çöpe atıp aileme döndüm.

Beynimde şu sözler yankı yapıyordu aynı kanı paylaşmak sizi aile yapmaz.

Babamın sinirli gözleri beni görünce yumuşak üzgün bir hal almıştı.

Akiranın gözlerinde sadece üzüntü izleri vardı.

Herkes bana bakıyordu normalde olsa gözlerimi kaçırırdım kızarırdım böylesine hissiz olmazdım.

Babam bana yaklaşıp ellerimi avcuna aldığında ellerimi çektim.

Haru abimin gözleri kızarmıştı ne yani üzgünmüydüler.

Annem saçlarını dağınık bir şekilde topuz yapmıştı nerdeydi günlerdir.