အင်မော်တယ်ဖေဖေ (စာစဉ် ၂၁ မှ ၃၀ အထိ)

စာစဉ်(၂၂) အပိုင်း(၃)

အပိုင်း(၂၈၆)တနင်္ဂနွေနေ့ရောက်လာပြီ

ကျန်းဟန်သည် ထိုနေရာသို့လျှောက်သွားကာ ပါဝင်ပစ္စည်းများကို ကြည့်လိုက်သည်။

ထိုနောက် ရေချိုးခန်းသို့ လက်သွားဆေးလိုက်ပြီး ပြင်ဆင်ရန်အတွက် ပစ္စည်းများဆီသို့ ပြန်လာသည်။

ကျန်းဟန်က ကျောက်ဖုန်းနှင့်အခြားသူများရပ်နေသည့်နေရာသို့ လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီး ပြောလိုက်သည်။ "ကိတ်မုန့်ဖုတ်တာက တော်တော်ကြာလိမ့်မယ်။ အခု အစောကြီးရှိသေးတယ်။ မင်းတို့ သွားနားသင့်တယ်"

"ရှုရုံ သူတို့ကို အနားယူဖို့ ပြန်ခေါ်သွားလိုက်ပါ" ကျောက်ဖုန်းက ရှုရုံအား ပြောလိုက်သည်။

"ဟုတ်..." ရှုရုံစကားပြောလုဆဲဆဲမှာပင်။

အားဟူက ပြောလိုက်သည်။ "ရပါတယ်သူဌေး။ ကျွန်တော်တို့ သူဌေးကိတ်မုန့်ဖုတ်တာကို ကြည့်ချင့်နေတာ။ ကျွန်တော်တို့ စောင့်နေတာ အတော်ကြာပြီ"

"ဟုတ်တယ် သူဌေး။ ကျွန်တော်တို့ မအိပ်ချင်ပါဘူး။ သူဌေးနဲ့ အတူတူနေပါ့မယ်"

"ကျွန်မတို့လည်း သူဌေး ဘယ်လိုကိတ်မုန့်မျိုးလုပ်မလဲ ကြည့်ချင်နေတာ။ အရမ်းရိုမန့်တစ်ဆန်တယ်။ ကျွန်မတို့လည်း ကြည့်ချင်တယ်" မိန်းကလေးနှစ်ယောက်က ရယ်မောကာ ပြောသည်။

"အင်း"

ကျန်းဟန်က ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး သူတို့အား အာရုံမထားတော့ချေ။

သူ ကိတ်မုန့်လုပ်တော့မည့်အချိန်တွင် တစ်ချိန်လုံးတိတ်ဆိတ်နေသည့် နည်းပြလျိုက မေးလိုက်သည်။ "သူဌေး ငါ ကူညီပေးရဦးမလား"

ထိုစကားကိုပြောလိုက်ပြီးနောက် ကျောက်ဖုန်းနှင့်အခြားသူများမှာ သူ့အား ချက်ချင်းလှည့်ကြည့်ကြသည်။ သူတို့၏မျက်လုံးထဲတွင် သူ၏စကားအသုံးအနှုန်းမှာ အလွန်သိသာလွန်းနေလေသည်။

"အဟမ်း ငါပြောတာ ငါကူပြီးပြင်ဆင်တာဘာညာလုပ်ပေးလို့ရတယ်။ လက်ထောက်အနေနဲ့လုပ်ပေးမယ်ပြောတာပါ" ယခုမှ နည်းပြလျိုမှာ သဘောပေါက်သွားပြီး ရှက်ရွံ့စွာဖြင့် ခေါင်းကုတ်ကာ ရှင်းပြသည်။