အင်မော်တယ်ဖေဖေ (စာစဉ် ၂၁ မှ ၃၀ အထိ)

စာစဉ်(၂၇) အပိုင်း(၁၁)

အင်မော်တယ်ဖေဖေ စာစဉ်(၂၇) အပိုင်း(၁၁)

အခန်း(၃၄၃-ဂ)

သို့သော် သူပို၍ လှုပ်ရှားသည်နှင့်အမျှ သူကိုယ်တိုင်ပင် မသိလိုက်ဘဲ တဖြည်းဖြည်းနှင့် အရှိန်အဟုန်တိုးတက်လာသည်။ ထို့ပြင် ၎င်းတို့အား ကြုံသလို ရှုပ်ယှက်ခက် တိုက်ခိုက်နေသည့်အစား လှုပ်ရှားမှုများကို ထိန်းချုပ်တတ်လာ၏။ သူသည် လက်သီးကိုထိုးပြီးနောက် နောက်လက်သီးမထိုးမှီ ခွန်အားနှင့် ရှုထောင့်ကို ချိန်ညှိတတ်လာသည်။

နှေးကွေးသော်လည်း တိုက်ပွဲစွမ်းရည်မှာ တိုးတက်လာပေသည်။

နောက်ထပ် နှစ်မိနစ်ခန့် တိုက်ခိုက်ပြီးနောက် ကျန့်ဇုန်ဟောင်မှာ မောပန်းစပြုလာ၏။

ဤကဲ့သို့ ပြင်းထန်သည့် တိုက်ပွဲကြောင့် သူ၏ကာယကြံ့ခိုင်မှုမှာ လျင်မြန်စွာ လျော့ကျလာခဲ့သည်။

"သေစမ်း။ တော်တော်ခက်ခဲတဲ့ တိုက်ပွဲပဲ"

ကျန့်ဇုန်ဟောင်သည် တာဟေး၏လက်သီးချက်အား တားဆီးရန် ကြိုးစားလိုက်သည့်အခါ နောက်သို့ ခုနှစ်းဆုတ်လိုက်ရင်း တိုးတိုးလေး ကျိန်ဆဲလိုက်၏။

ဂေါ်ရီလာမှာ အားနည်းချက်အချို့ရှိလိမ့်မည်ဟု ယုံကြည်ပြီး တိုက်ပွဲအတွင်း၌ ရှာဖွေရန် အကြိမ်ကြိမ် သူကြိုးစားခဲ့သည်။ ဂေါ်ရီလာက သူ၏ခြေထောက်ကို ဘေးတိုက်ရွေ့လိုက်သည်နှင့် သူသည် ၎င်း၏ ခွကြားနဲ့ တင်ပါးကို တိုက်ခိုက်သော်လည်း အချည်းအနီးပင်။

ထိုအချိန်အတွင်း၌ နောက်ဘက်တွင် ကျောက်ဖုန်းနှင့်အတူရပ်နေသော ကျန်းဟန်သည် မြင်ကွင်းအား ကြည့်ကာ စိတ်ကျေနပ်စွာပြုံးလိုက်၏။

"ကောင်းတယ်။ ဒီမာစတာကျန့်က တာဟေးကို တိုးတက်အောင် ကူညီပေးနိုင်တာပဲ"

"သူ့ရဲ့အားနည်းချက်က..."

ကျန့်ဇုန်ဟောင်သည် တာဟေးအား စိုက်ကြည့်ရင်း ရုတ်တရက် သူ၏မျက်လုံးများက တာဟေး၏မျက်လုံးများကို စူးစိုက်လာသည်။

"ဝူး ဝူး"

ခဏအကြာတွင် တာဟေးက ခြေတစ်လှမ်းလှမ်းလိုက်ပြီး ပြေးဝင်လာသည်။