အင်မော်တယ်ဖေဖေ (စာစဉ် ၂၁ မှ ၃၀ အထိ)

စာစဉ်(၂၃) အပိုင်း(၁)

အပိုင်း(၂၉၈-က)သမုဒ္ဒရာပန်းခြံတွင်ကစားခြင်း(၁)

တာဟေးနှင့် ရှောင်ဟေးတို့ Land Rover ၏နောက်ခန်းတွင် ထိုင်လိုက်ပြီးနောက် ကျောက်ဖုန်းက ကားကို မောင်းထွက်သွားသည်။

Land Rover က ရှေ့မှဦးဆောင်နေပြီး Mercedes ခြောက်စီးက နောက်မှကပ်လျက်လိုက်ပါလာကာ သမုဒ္ဒရာပန်းခြံသို့ ဦးတည်သွားနေသည်။

မိနစ် ၂၀ ကြာပြီးနောက်။

အညိုရောင် Porsche Cayenne တစ်စီးသည် သမုဒ္ဒရာပန်းခြံတံခါးဝတွင် ရပ်တန့်သွားသည်။

"ဟေး ဒီနေ့ ဘာလို့ သမုဒ္ဒရာပန်းခြံမှာ လူနည်းနည်းပဲရှိတာလဲ။ ထူးဆန်းလိုက်တာ" ကားမောင်းလာသည့် ဝမ်ကျားဝမ်က စိတ်ရှုပ်ထွေးစွာ ပြောသည်။

"ကောင်းတာပေါ့။ ကျွန်မတို့ တန်းစီဖို့ အချိန်မကုန်တော့ဘူး" စုယွီက ပြုံးကာ ပြောသည်။

"မေမေ ဒီည မုန့်မုန့်နဲ့ ကစားလို့ရလား" ဝမ်ရီဟန်က စုယွီကို ကြည့်ရင်းပြောသည်။ ထိုနောက် သူမ၏ဘေးနားတွင်ထိုင်နေသည့် သူမနှင့်ရွယ်တူ ကောင်လေးကို ကြည့်ကာ ပြောသည်။ "ကွမ်းကွမ်း ညကျရင် မုန့်မုန့်နဲ့ကစားဖို့ ခေါ်သွားပေးမယ်။ မုန့်မုန့်နဲ့ငါနဲ့က သူငယ်ချင်းတွေ"

"ကောင်းတယ်။ သူမက အရမ်းလှတဲ့မမလား" ကောင်လေးက ရှက်ရွံ့စွာပြောသည်။

"မဟုတ်ဘူး။ မင်းသူ့ကို ညီမလေးလို့ခေါ်သင့်တယ်။ သူက မင်းထက် တစ်နှစ်ငယ်တယ်" စုယွီက ပြုံးကာ ပြောသည်။

"သိပါပြီ ဒေါ်လေး" ကလေးက ခေါင်းညိတ်သည်။ "ငါ အဖိုးနဲ့စားသောက်ဆိုင်ကို အရင်တစ်ခါလိုက်သွားဖူးတယ်။ ငါက မုန့်မုန့်ကို နမ်းချင်ပေမယ့် သူ့အဖေက တားတယ်။ သူက နည်းနည်း ကြောက်ဖို့ကောင်းတယ်"

"ဟားဟားဟား" သူ၏စကားကို ကြားသည့်အခါ စုယွီက ရယ်သည်။ ကောင်လေး၏မျက်နှာကို သူမလက်ချောင်းများဖြင့် ပုတ်ကာ ပြောသည်။ "ကွမ်းကွမ်း မင်းက ယောက်ျားလေးလေ။ အသက်ငါးနှစ်တောင်ရှိပြီ။ မိန်းကလေးတွေကို ပေါ့ပေါ့တန်တန် နမ်းလို့မရဘူး"

ချာတိတ်လေးမှာ ဝမ်ချမ်း၏မြေးဖြစ်ပြီး ဝူကွမ်းဟုခေါ်သည်။ သူသည် ဟောင်ကောင်မြောက်ပိုင်း လုန်ချန်းခရိုင်တွင် နေထိုင်ကာ သူမတို့နေသည့်နေရာနှင့် အနည်းငယ်ဝေးသည်။ ထို့ပြင် သူ၏မိဘများမှာ အမြဲတမ်းအလုပ်ရှုပ်နေသည့်အတွက် တောင်ပိုင်းသို့ လာခဲသည်။