[TAMAMLANDI]
✧༺♡༻✧
İyi ve kötü neydi?
İyi ve kötü arasındaki fark neydi?
Kime göre iyi, neye göre kötüydü?
Polisler her zaman iyi miydi?
Krallar her zaman kötü müydü?
Peri masallarının sorunu da buydu işte! Kesin bir iyi ve kötüleri vardı, ort...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
✧༺♡༻✧
Yüzünü yıkayıp aynaya bakarken mor halkaların doluşmaya başlamış olduğu göz altına dokundu.
Bu gözlerden nefret ediyordu.
Her şeye kötü bakan, güzelliği göremeyen bu gözlerden nefret ediyordu.
Hem başlangıcı hem sonu olacak bu gözlerden nefret ediyordu..
Kapı tıklatıldığı zaman saçlarını hızlıca toplayıp kapıyı açtı. Talha'nın meymenetsiz büyük abisinin "Günaydın." demesini başıyla yanıtlarken esneye esneye gelen sevdiğine baktı.
Yeni uyanmış Talha kokusu..
İçine doya doya çekmek istediği kokudan bir anda uyanmaya karar veren ev ahalisi yüzünden uzak kalırken sinirleri bir sabah daha gerildi.. Buraya geleli üç gün olmuştu ve üç gündür gerçek anlamda acı ve sinir çekiyordu.
Yüzü kasıldı.
Yumruklarını sıktı.
Derin bir nefes almaya çalışırken "Günaydın." diyerek yanına gelen sevdiğinin kocaman gülümseyen şişmiş dudaklarına, yanında durduğu için az buçuk aldığı kokusuna, kısılmış ela gözlerine, dağılmış saçlarına aklına kazımak istercesine uzun uzun baktı. Sonra "Günaydın." diye fısıldadı.
"Uyuyamadın mı? " diye sordu Talha, sevgilisinin göz altını baş parmağıyla okşadı maalesef abisinin işkillenmesi yüzünden aynı odada uyuyamamışlardı. O, abileriyle beraber uyumak zorunda kalırken sevgilisi yaşlılarla aynı odada uyumak zorunda kalmıştı ki bu yüzden uyuyamadığını ve gece yirmi kere sigaraya çıktığını tahmin edebiliyordu!
"Yaşlılar sürekli horladı, yastıkla boğacaktım da kendimi tuttum. " diyerek güldü Kieran, sevgilisi de güldü.
"Keşke beni uyandırsaydın, birlikte otururduk."
Başını olumsuz anlamda salladı Kieran.
Terliyordu.
"Sen de yoruluyorsun. Uyuman gerek. " günlerdir sevgilisi ailesinin eleştirilerini savmaktan, sürekli aşağılanmaktan yorulmuştu. Daha çok babası ve büyükler eleştirip duruyordu çocuğu. Hastanede izlediği insanlar, adama karşı bu kadar eleştirel değildi.. Eh, neredeyse ölmek üzere olan evlatları gözlerinde en değerli varlık olmuştu şimdi ise her an her şey olabilir olasılığını unuttuklarından özlerine dönmüşlerdi.
İnsanlar böyleydi işte.
Kötü bir olay olduğunda romantizm ve duygusallıktan romanlar yazardı. Biri ölümden döndüğünde hayatın kıymetini en çok bilen olurdu, ölümden dönen kişinin yakınları da en çok seven...Ama bu olay(lar) unutulduğunda yine hayattan ve birbirlerinden nefret ederlerdi.. Birbirlerinin istedikleri kişi olduklarında hiç sorun yoktu en çok seven,karşılık beklemeyen onlar olurdu ama istenmeyen bir şey olduğunda bir olduğunda bütün kayış kopardı.
