Dinçerden
Odama doğru ilerleyecekken hıçkırık sesi duydum. Doğanın odasından geliyordu. Ona iyi gelmek isterdim. Beni görünce belki mutsuz olucaktı ama iyi olduğunu görmeden uyuyamazdım ki.
Yavaşça kapıyı tıklattım. Ve ardından açtım. Odada değildi. Banyodan geliyordu sesler. Kapıyı yavaşça kapatıp banyoya ilerledim. Doğa üzerinde kısa sporcu sütyeni vardı. Aynadan sırtına bakıyordu.
Sırtındaki iz.
Görmemle kocaman yutkunurken dudağımı ısırmıştım. Duraksamıştım. Ona bunu kim yapmıştı?
Boydan boya kocaman yanık gibi bir iz vardı. Sanki bir bıçak hatta kılıçla açılmış gibiydi.
O an nefes sesimden farketmiş olacak ki kapıya döndü. Göz göze geldik.
Bir iki adım gerilerken arkasını döndü. Sırtını görmeyeyim diye. Dudakları aralanırken. Hızlıca göz yaşlarını sildi.
" iyi misin? " diye sordum salak saçma bir şey sorarak. Alayla gülüp burnunu çekti.
" odamdan çık" dedi gözlerini kapatarak. Sonra derin nefes aldı. Yere oturdu. Banyosu benimkine göre küçük normal bir banyoya göre büyüktü. Ve çok temiz duruyordu. Kişisel yerlerimizi kendimiz temizliyorduk. Babam küçüklüğümüzden beri bize bunu diretmişti. Ayda bir eve temizlikçi gelirdi sadece salon ve misafir odalarını temizlemek için.
Gözlerini kapattı duvara yaslandı.
Yavaşça ilerleyip önünde durdum. Ve oturdum. Gözünü açtı. Sinirle kafasını sağa sola salladı
" ya niye buradasın niye" dedi delirmiş bir şekilde sinirle. Haklıydı. Anlam veremiyordu.
" özür dilerim " dedim gözlerine bakarak. Gözlerinden yaşlar düşmeye devam etti elimi kaldırdım silmek için geri çekildi hızla.
" uzak dur benden istemiyorum sizden birini görmek " dedi geriye doğru kayarken. Ona sadece onu anlayarak bakabiliyordum.
" sırtına ne oldu? " dedim o an duraksadı.
" ne zamandan beri oradaydın" dedi gözlerini kapatıp dudağını ısırırken. Ona tekrar yaklaştım.
" sırtını görecek kadar. Noldu oraya?" Dedim tekrar.
" seni niye ilgilendiriyor bu? Daha dün ya ameliyattan önce benimle aynı odada bulunmak istemiyordun NİYE ODAMDASIN" dedi sona doğru bağırarak. Ona kötü hissettirmiştim. Öyle ağlıyordu ki. O an Baranı anladım. Babama demişti ya Doğu öldü sandım öyle ağlıyordu diye.
Doğa ağladı mı çok içli ağlıyordu. Kim doldurmuştu bu kadar onu?
" Ağlama lütfen özür dilerim" dedim hızla ona yaklaşacakkem tekrar geriye gitti. Yanağımı ısırdım. Gözlerim doldu.
" lütfen git lütfen " dedi yalvaran sesiyle. Bu kadar mı itmiştim kendimden onu?
" tamam gideceğim özür dilerim ağlama lütfen. " dedim hızlıca gerilerken. Köşedeki peçetelerden koparıp uzattım ona sessizce. Gözyaşları arasında bana döndü sessizce aldı peçeteyi . Bu da yeterdi bana , ayağa kalkıp çıktım. Odadan çıkmamla gözlerimden yaşlar dökülürken hızlıca odama gittim.
Ben sadece ilgi bekleyen gerizekalı bir insandım. Küçükken kız kardeşim olsun diye ağlardım anneme hep. Doruk ve Demir doğduğunca ağlamıştım hep. Niye kız değil diye. Sonra bir şey oldu annem kız kardeşin olucak dedi. 9 ay hevesle bekledim onu. Sonra yavaş yavaş büyüdü. Belli bir yaşa kadar o kadar heyecanlıydım ki. O büyüyecekti birlikte dışarı çıkıcaktık ona bakanları dövecektim. Canını yakanı öldürecektim. Dertlerini anlatıcaktı. En sevdiği abisi ben olacaktım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bilmem kimim
ChickLit" bir hemşiremiz ölmek üzereydi. Ve bize bir kaç bebeği eğlencesine karıştırdığını söylemişti. Ama inanmamıştım. Dalga geçiyor sanmıştım. Fakat şimdi görüyorum ki var. Sizi de kontrol eden kişi Bahar hemşireydi fakat kanserden öldü. " " nasıl böyle...
