𝐋ü𝐭𝐮𝐟 -𝐭𝐨𝐦 𝐡𝐢𝐝𝐝𝐥𝐞𝐬𝐭𝐨𝐧-

-𝐗𝐈𝐈-

İyi okumalar 🤍

" Öğretmenin aradı, her şeyi öğrendim."

Arkamı dönüp anneme bakmaya başladım.

Öğretmenim mi?

"Öğretmenim mi?" Diye sordum telaşla

"Profesör cumberbatch aradı" dedi annem bağırarak.

Duyduğum şey ile vücudum gerilmiş, kalbim hızlı atmaya başlamıştı

Profesör cumberbatch annemi niye aramıştı?
Ben bir şey mi yapmıştım?

Ne öğrenmiş olabilir diye düşünmeye çalışırken annemin bağırması ile olduğum yerde sıçradım.

"Ben seni o okula göndermek için gecelere kadar çalışıyorum! Bana böyle mi teşekkür ediyorsun!"

Okulumla alakalı olduğunu düşünmek beni daha çok germeye başlamıştı. Okulumla ilgili onu bu kadar sinirlendiren şey ne olabilirdi?

Son zamanlarda şikayet almamıştım bile. profesör cumberbatch geçen ay benim hakkımda ki şikayetleri anneme söylememişti. Çoktan unutmuş olmalıydı.

"Anne ben ne yaptım? Neden bana bağırıyorsun!"

Dedim yüksek sesimle. Kendimi ezdirmemek için sesimi yükseltmiştim fakat şuan çok korkuyordum. Ben annemi sinirlendirecek bir çok şey yapmıştım. Ama kafamı kurcalayan şey bunun profesörle alakasıydı.

"Profesör cumberbatch geçen ay aldığın şikayetler hakkında seninle konuşmuş. Belki kendini değiştirirsin diye bana söylememeyi seçmiş. Ama bugün onun dersinde bile dersi dinlememişsin! Beni herkese rezil ediyorsun anais! Senin iyi bir eğitim almanı istedim sadece, ama sen sana güvenen insanları böyle davranarak kaybediyorsun!"

Annemin bağırarak söylediklerini dinlerken gözümden yaş gelmişti, ağlıyordum. Fakat bana bağırdığı için değil haklı olduğu için ağlıyordum. Ben gerçekten öyle biri miydim?

Bana güvendiğini düşündüğüm tek kişi benedict olmasına rağmen beni anneme şikayet etmişti.

Bahanesi neydi? Bugün derste uyumam mıydı?

Bana bugün neler olduğunu sormak, nasıl olduğumu sormak yerine annemi aramıştı.

Şuan hissettiğim duygular çok karışıktı.

Üzgün müydüm?
Evet
Sinirli miydim?
Evet
Korkuyor muydum?
Evet

"Seni yetiştirememişim."

Annemin söylediği şeyle düşüncelerimden sıyrılıp kaşlarımı çatarak ona baktım

"Ne?" Dedim titreyen sesimle

"Sen asla benim istediğim şekilde büyümedin. İstediğim bir evlat olamadın!"

Annemin bağırarak söylediği şeyler kalbimi acıtıyordu.

"Anne ye-"

Annem tam önüme gelip sözümü kesti

"Senin yüzünden kendi hayatımı bile yaşayamadım! Genç yaşta anne olmak nasıldı biliyor musun? Herkes hayatını yaşarken ben senin hayatını yaşatmak istedim!
Eğer böyle olacağını bilseydim seni asla ama asla doğurmazdım."