Sarhoş olduğu gece bir adamla birlikte olan Kayra, sabah uyandığında kendini tanımadığı bir adamla bulur.
Evden apar topar kaçan Kayra, birlikte olduğu adamın yeni işindeki Patronu olduğunu öğrendiği zaman ne yapacak?
Kayra ~...
Lütfen oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın, iyi okumalar
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Hiç kimseyi rüyanda görecek kadar sevme, Çünkü o zaman uyusanda geçmez..."
Cemal Süreyya
❄❄❄
BÖLÜM 2 : HATIRLIYOR MU?
Karşı taraftan ses gelmeyince bakışlarımı yavaşça kaldırıp yeni patronuma baktım merakla.
Ve o an yerin dibine girmek istedim.
PATRONUM, O GECE İLKİMİ VERDİĞİM ADAMIN TA KENDİSİYDİ!!!
Ben ona şaşkınlıkla bakarken onun bana düz bir ifade ile bakması biraz daha şaşırmama sebep olmuştu. Sanki hergün yattığı biri ile karşılaşıyormuş gibi...
Hani size demiştim ya bir gün karşılaştığınız bir insan ile belki tekrar karşılaşma ihtimalimiz pek yoktur diye, bu düşünceyi an itibari ile aklımdan silmiş bulunmaktaydım. Çünkü bu adam ne karşılaşma ihtimalim olan bir adam, ne de karşılaşmam gereken bir adamdı. Tek gecelik bir hataydı ve bitmişti. Orada kalması gerekirdi.
Beynimin içinde birçok soru vardı ve ben hiçbirine cevap veremiyordum, tek cevap karşımdaki adamdı ve odama sorabilecek kapasitede olduğumdan bile şüpheliydim. Her soruyu boşverebilirdim ama biri dışında
Beni hatırlıyor mu?
İhtimali bile milyonlarca kez yerin dibine girmek istememe sebep oluyordu, adamın yüzündeki ifadesizliğe bakılırsa hatırlamıyordu ama emin de olamıyordum.
"Orada dikilmeye mi geldin?" sorusu ile kendime gelirken sabah uyandığımızda olduğumuz pozisyon aklıma geldi ne alakaysa ve bu utanıp bakışlarım kaçırmama sebep oldu.
Konuşmak için ağzımı araladım ama tekrar kapattım, söyleyecek bir şey bulamıyordum. Eğer o da beni hatırlıyorsa zaten su an buradan toz olmam gerekirdi ama onu bile bilmiyordum.
"Cevap vermeyecek misin?" dediğinde istemeyerek de olsa tekrar bakışlarımı kaldırıp yüzüne baktım ama bana olan delici bakışlarını görünce istemeden tekrar yere çevirdim bakışlarımı.
"Üzgünüm efendim." dedim kısık sesle yere bakmaya devam ederken. Şu an söylenebilecek en mantıklı şey bu gibi gelmişti. O zaten hatırlamıyor gibi davranıyordu ki galiba hatırlamıyordu, aynı performansı göstermek bana düşüyordu.
