Öğrencilerin "zeka" seviyelerine göre sınıfsal ayrıştırma yapan bir okul, notlara göre düzenli olarak öğrencilere sınıf değişimi uyguluyordu. Bu da öğrencilerin öğrenci gibi değil de bir yarış atı gibi hissetmelerine sebep oluyor fakat hiçbiri bunu...
Hoppla! Dieses Bild entspricht nicht unseren inhaltlichen Richtlinien. Um mit dem Veröffentlichen fortfahren zu können, entferne es bitte oder lade ein anderes Bild hoch.
Hwang Hyunjin'i kızdırmak için yapılacaklar listesi oluşturmaya gerek bile duymadan rutin hayatıma devam ediyorum; ilk adım onu yormak!
Yarın son günümüzdü, akşam saatlerinde gidecektik. Otelin restoranında hep birlikte akşam yemeği yerken, bizim yaşlarımızda birkaç otel çalışanının koca kolileri taşıdığını gördük. Bay Jeon onlar için üzüldüğünü söyleyince hepimiz o tarafa dikkat kesildik.
Bay Taehyung iç çekti, "Bu yaşta buralarda sürünüyorlar. Şu kolilere bak! Keşke bi' yardım etsek bir şey yapsak."
Aklıma gelen hainlik ile gülümsedim, "Hocam, Hyunjin yardım eder ya."
Herkes bana baktığında Hyunjin'in gözlerindeki şaşkınlığı fark etmemek elde değildi. Bay Taehyung, "Yapar mısın Hyunjin?"
Hyunjin bunu bilerek yaptığımı anlasa da hocalara karşı çıkamayacağından yalandan gülümsedi, "Tabii hocam, ben gideyim..." giderken bana attığı bakışa karşı ona göz kırptım.
Yemekten sonra herkes bir yere dağılmıştı. Otelin lobisinde kızlarla birkaç fotoğraf çektikten sonra sıkılıp odaya çıkmak istemiştim, onlar çekilmeye devam etmişlerdi. Odanın önüne geldiğimde cebimdeki kartı çıkarıp kapıya yaklaştırmıştım ki daha ne olduğunu anlamadan sırtımı kapıya yaslı şekilde bulmuştum.
Karşımdaki Hyunjin, iki elini de yanıma yasladı. Gülümsedim, "Ne oldu? Çok mu kızdırdım seni?"
Öfkeli bir surat ifadesi bekliyordum ama o tam tersi olarak güldü, "Hayır, gayet sakinim. Sadece böyle çocukça şeyler yaparak iddiayı kazanamayacağını söylemeye geldim, boşuna ümitlenme."
Alayla güldüm, "Yarın akşama kadar vaktim var, illa ki bir yerde patlayacaksın Hwang Hyunjin."
"Göreceğiz Jo Shin-yeol."
Onu omuzlarından hafif iterek kendimden uzaklaştırdım ve kapıyı açıp içeri girdim. Kapatmadan önce son kez birbirimize baktığımızda o kendinden emin gülüşü beni germişti. Ya gerçekten kazanamazsam? Tüm gün kölesi olurum! Berbat...
𓆟𓆝𓆞
Ertesi gün öğleden sonra otelin deniz manzarasını izlerken Hyunjin'in Bay Jeon ile konuşmasına şahit oldum.
"Hocam, bu akşam otelin alt katında bir heykel sergisi var. Sahibi babamın çok yakın arkadaşıdır, babam gidip bi' görünmemi istedi ayıp olmasın diye. Eğer izin verirseniz on beş dakika gidip gelsem olur mu?"
Bay Jeon saatine baktı, "Hm... Pekala gidebilirsin ama geç kalma çünkü on buçukta otobüs kalkıyor."
"Teşekkür ederim hocam." Hyunjin oradan ayrılırken hızla peşinden gittim ve yanına ilerlemeye devam ettim, "Hyunjin!"
Gülümsedi, "Shin-yeol?"
"Konuştuklarınızı duydum, sana eşlik edebilir miyim?"
"Yani, tabii ama bence sıkılırsın. Ben sırf mecburiyetten gidiyorum yoksa işim olmaz."
