AMA -Texting-

Adsız Bölüm 29

Asi: Biz aslında böyle değildik.

Asi: Çocukken böyle değildik.

Asi: Çok seviyordu beni,

Asi: Koruyup, kolluyordu her şeyden,

Asi: Bu o kadar hoşuma gidiyordu ki anlatamam.

Asi: Büyüdüğümüz zaman da benim onu koruyacağımı söylüyordum,

Asi: Ve biliyor musun Cesur,

Asi: Şimdi o bilmese de,

Asi: Ben onu koruyorum.

Cesur: Anlamıyorum Asi,

Cesur: O neyi bilmiyor?

Cesur: Onu korumaktan kast ettiğin şey ne?

Asi: Bizim babamız bir,

Asi: Annelerimiz farklı.

Asi: Babam önce onun annesiyle evlenmiş,

Asi: Daha sonra da annem hayatına dahil olmuş.

Asi: Önce abim doğmuş 2 sene sonra da ben,

Asi: Annelerimizden önce babam abimle beni birbirimize tanıştırmıştı,

Asi: İkimiz de kardeş olduğumuzu ve annelerimizin farklı olduğunu biliyorduk,

Asi: Ama çocuktuk işte herkesin böyle olduğunu düşünüyorduk,

Asi: Babam bizi her bir araya getirdiğinde annelerimize birbirimizden asla bahsetmememizi söylüyordu, biz de kabul ediyorduk. Bilmiyorduk ki babamızın bu kadar şerefsiz olduğunu.

Asi: Sonra işte abimin annesi beni ve annemi öğrenmiş,

Asi: Kaldıramamış bu durumu ve intihar etmiş.

Asi: Kendi evinde kendi odasında kendini asmış Cesur,

Asi: Ve onu bulanda abimmiş.

Asi: O zamanlar daha 9 yaşındaydı Cesur.

Asi: Yaşadığı acıyı anlayabiliyor musun?

Asi: Gördüğü manzarayı kavrayabiliyor musun Cesur?

Cesur: Ben ne diyeceğimi bilemiyorum Asi.

Asi: Biz iki hafta sonra duyduk olanları,

Asi: Koşa koşa abimin yanına gittim,

Asi: Kapısını çaldım yanında olmak için,

Asi: Çok net hatırlıyorum o günü,

Asi: Hayatımın en berbat günüydü.

Asi: Babam açmıştı kapıyı, beni gördüğü gibi tokadı yapıştırmıştı yanağıma, ben daha ne olduğunu anlamadan iterek uzaklaştırmıştı beni evden.

Asi: Düşmüştüm cesur dizlerimin üzerine, hala daha o acıyı hissederim dizlerimde, kanlar akıyordu dizlerimden, ağlamak istiyordum biliyor musun, ama kaçınıyordum da ağlamaktan, abim beni ağlarken görüp bir de bana üzülmesin diye, dudaklarımı ısırıyordum, gökyüzüne doğru bakıyordum gözyaşlarımın geri içime aksın diye,

Asi: Sonra abimi gördüm kapıda, gülümsemek istedim ama gülümseyemedim, bir hışımla gelmişti yanıma, işte o zaman benden nefret ettiğini, annemden nefret ettiğini, bir daha beni görmek istemediğini, annemin çok kötü bir kadın, büyüyünce de benim ondan daha da kötü bir kadın olacağımı söyledi.

Asi: Söylediklerinin hiçbiri beni yaralamadı biliyor musun Cesur, çünkü o zamanlar ben 7 o 9 yaşındayken ikimizde okula başlamıştık ve durumumuzu bir şekilde fark etmiştik. Gerçi eminim o benden daha önce biliyordu bu durumu ama bana hiçbir zaman bunun lafını bile etmemişti o güne kadar. Ama o gün bana kurduğu son cümle çok acıttı Cesur.

Asi: ''Benim annem senin annen yüzünden, senin yüzünden öldü.'' dedi Cesur. Annesinin ölümünün nedeni bizmişiz Cesur. O kadar canım yandı ki, dizlerimin acısını bile unutmuştum o gün.

Asi: O gün eve döndüğümde Cesur,

Asi: Benim annem, benim odamda kendisini asmıştı.

Asi: 7 yaşımda annemin cesedini buldum ben odamda Cesur.

Asi: Annemin soğumuş ayak parmaklarına dokundum.

Asi: Annemin ayaklarının altında oturup biri bizi bulana dek ağladım Cesur,

Asi: Ama ben en çok Abim için ağladım Cesur, yemin ederim, ben bile kendimi ve annemi suçladığım için, annemi kaybedişime ağlayamadım.

Cesur: Sen,

Cesur: Sen nasıl dayandın,

Cesur: Dolunay,

Cesur: İzin ver yanına geleyim,

Cesur: Acını alamam senden belki ama,

Cesur: Gözyaşlarını silerim,

Cesur: İstersen abini bile getiririm sana.

Cesur: Yemin ederim ne iyi gelecekse yaparım sana,

Cesur: Ne olur bana nerede olduğunu söyle.

Asi: Daha bitmedi Cesur,

Asi: Bitene kadar bekle.

Asi: Daha yeni başlıyoruz.