Zawgyi
မိုးထစ္ခ်ဳန္း႐ြာေနတဲ့ ေကာင္းကင္ျပင္နဲ႔ ျပန္ေကာက္စရာမ႐ွိေတာ့ေလာက္ေအာင္ကို ကြဲေၾကေနခဲ့တဲ့ အသည္းႏွလုံးတစ္ခု။
တဝီဝီျမည္ေနတဲ့ ကားေတြ ရထားေတြရဲ႕ အသံေတြၾကားထဲ သူ ေဆာင့္ေၾကာင့္ပဲ ထိုင္ခ်လိုက္မိတယ္။
"လီမင္ဟို!"
ျပန္မထူးႏိုင္ေတာ့တဲ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ နာမည္ကိုပဲ အႀကိမ္ႀကိမ္အခါအခါေအာ္ေခၚေနမိတယ္။ အကယ္၍မ်ား သူသာ ဒီထက္ေစာေစာေရာက္လာမိခဲ့ရင္။ အကယ္၍မ်ား သူသာ မင္ဟို႔အလိုကို လိုက္ေပးျဖစ္ခဲ့ရင္။ အကယ္၍မ်ား သူသာ မင္ဟို႔အနားမွာ အစကတည္းက မ႐ွိခဲ့ဘူးဆိုရင္...ဒီလိုေတြ ျဖစ္လာမွာမွ မဟုတ္ပဲ။
အကယ္၍မ်ား ျပင္ဆင္ခြင့္႐ွိခဲ့မယ္ဆိုရင္...
"ေက်းဇူးျပဳၿပီး သူ႕ကိုသာ ျပန္ေပးပါ။ ကြၽန္ေတာ္ ဘာမဆိုေပးဆပ္ပါ့မယ္"
_____________________________
မ်က္လုံးအစုံကို ျဖတ္ခနဲ ဖြင့္လိုက္ေတာ့ သူ႕ေ႐ွ႕မွာ ျမင္ေနရတာက သိပ္ကိုခမ္းနားတဲ့ ကုတင္ႀကီးတစ္လုံး။ ေဘးပတ္ပတ္လည္ကို လွည့္ၾကည့္မိေတာ့လည္း သူေ႒းအေဆာင္အေယာင္ေတြခ်ည္းနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့ အခန္းတစ္ခန္းျဖစ္လို႔ေနတယ္။
"ဘာေတြျဖစ္ကုန္တာလဲ။ ငါ မေန႔ညက စားေသာက္ဆိုင္ရဲ႕ အေ႐ွ႕မွာပဲ ႐ွိေနခဲ့တာေလ။ ဘယ္လိုလုပ္ ဒီေနရာကို ေရာက္ေနတာလဲ"
တဆစ္ဆစ္ထိုးကိုက္ေနတဲ့ ေခါင္းကို လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ႏွိပ္ရင္း အခန္းအျပင္ကို ထြက္ၾကည့္ဖို႔ျပင္လိုက္တယ္။
အိပ္ခန္းတံခါးကို ဆြဲဖြင့္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာပဲ အျပင္ဘက္မွာ ရပ္ေနတဲ့ တစ္စုံတစ္ေယာက္က သူ႕ကို မ်က္ရည္ဝိုင္းသြားေစတယ္ေလ။
"လီ...လီႏိုး"
"အင္း...ႏိုးၿပီလား ကေလး"
"အစ္ကို မေသဘူးေနာ္"
ဝမ္းသာအားရနဲ႔ သူ႕ေ႐ွ႕က ကိုယ္ေႏြးေႏြးကို တဝႀကီးေပြ႕ပိုက္လို႔ ကေလးတစ္ေယာက္ႏွယ္ ေအာ္ငိုေနေတာ့တယ္။
"ဟြၽန္းဂ်င္း...ဘာ ဘာျဖစ္လို႔လဲ။ အစ္ကို ေသတယ္ဆိုၿပီး အိပ္မက္ဆိုးမက္လို႔လား"
BINABASA MO ANG
Take Me HOME
FanfictionOne shot Fiction for my special person Just a birthday gift ~ [Hyunho Fiction] If you don't like it, just skip it! Warning - if you don't like Hyunho as a couple, don't read this fiction ~ Thank you! I do not own this fic cover photo crd to original...
