Zawgyi
'အိမ္' ဆိုတဲ့ အသုံးအႏႈန္းေလးက ႐ိုး႐ွင္းသေလာက္ သိပ္ကို ေႏြးေထြးလြန္းတယ္။
လူမွန္းသိတတ္စအ႐ြယ္ကတည္းက သူဟာ သူ႕ဘဝသူ ထိန္းေၾကာင္းခဲ့ရတာျဖစ္တယ္။ မင္ဟိုကေတာ့ အၿမဲေျပာေလ့႐ွိပါတယ္။ ဟြၽန္းဂ်င္းဆိုတဲ့ ကေလးငယ္က အ႐ြယ္နဲ႔မလိုက္ေအာင္ သိပ္ကိုရင့္က်က္တာတဲ့။
တကယ္တမ္းက် ဟြမ္ဟြၽန္းဂ်င္းမွာ လီႏိုးသာမ႐ွိခဲ့ရင္ အားနည္းတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္ကလြဲၿပီး ဘာမွဟုတ္ခဲ့မွာမဟုတ္ဘူး။
"အီလီႏိုး!"
သိပ္ကိုႏွိပ္စက္လြန္းတဲ့ အိပ္မက္ဆိုးကေန ႏိုးထလာၿပီးတဲ့ေနာက္ ေခြၽးေတြခြၽဲေနတဲ့ နဖူးျပင္တစ္ေလွ်ာက္ကို အက်ႌလက္နဲ႔ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပြတ္သုတ္လိုက္တယ္။ အရာအားလုံးေျပာင္းလဲသြားခဲ့ၿပီးတာေတာင္ ဘာလို႔မ်ား ဒီအျဖစ္အပ်က္ေတြထဲက ႐ုန္းမထြက္ႏိုင္ရေသးတာလဲ။ အခုဆိုရင္ သူသိပ္ခ်စ္ရတဲ့သူဟာလည္း သူ႕အနားမွာ ေဘးကင္းကင္းနဲ႔ အတူ႐ွိေနၿပီေလ။ ဘာလို႔မ်ား...ဘာလို႔မ်ား အတိတ္ေတြထဲကေန မလြတ္ေျမာက္ႏိုင္ရေသးတာလဲ။
"ဟြမ္ဟြၽန္းဂ်င္း!"
အခန္းတံခါးေတာင္ ေခါက္မေနပဲ ျပာျပာသလဲ ေျပးဝင္လာတဲ့သူက သူ႕ရဲ႕ ေမြးစားအစ္ကို။
"ဟြၽန္းဂ်င္း ဘာ...ဘာျဖစ္လို႔လဲ။ အစ္ကို႔ကို ေအာ္ေခၚတာၾကားလိုက္လို႔"
ဆက္ဆံေရးေတြသာ ေျပာင္းလဲသြားတာပါ။ လီမင္ဟိုက သူ႕ကို အရင္ကအတိုင္း အထိအခိုက္ကို မခံႏိုင္တာပဲ။ မ်က္ရည္ဝိုင္းေနတဲ့ မ်က္ႏွာေခ်ာေခ်ာက ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ျပဳံးလို႔သြားၿပီး သူ႕ေ႐ွ႕ကလူကို ခပ္တင္းတင္းသာ ေပြ႕ဖက္လိုက္တယ္။
"ဒီတိုင္း အိပ္မက္ဆိုးတစ္ခုပါပဲ။ ကြၽန္ေတာ့္ဘဝကို ဘာမွမေျပာင္းလဲႏိုင္ပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္မွာ အစ္ကို ႐ွိေနရင္ရၿပီ။ ဒီတိုင္းေလး ကြၽန္ေတာ့္အနား အစ္ကို႐ွိေနရင္ရၿပီ"
႐ုတ္ခ်ည္းဆိုသလို လႈပ္ခတ္လာတဲ့ ႏွလုံးသားေၾကာင့္ မင္ဟိုတစ္ေယာက္ ေနရခက္လာတယ္။ ဘာကိုလိုခ်င္မွန္းမသိေလာက္ေအာင္ ဟြၽန္းဂ်င္းရဲ႕ ကိုယ္သင္းနံ႔ေလးက သိပ္ကိုေမႊးလြန္းေနတယ္။ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ေပြ႕ပိုက္ထားတဲ့ လက္ေမာင္းတစ္စုံက ဘယ္ေသာအခါမွ လက္မလႊတ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ကို စြဲလန္းေစတယ္။
YOU ARE READING
Take Me HOME
FanfictionOne shot Fiction for my special person Just a birthday gift ~ [Hyunho Fiction] If you don't like it, just skip it! Warning - if you don't like Hyunho as a couple, don't read this fiction ~ Thank you! I do not own this fic cover photo crd to original...
