ေလာကႀကီးတစ္ခုလုံး တုန္လႈပ္သြားသလိုပါပဲ။
ေဆာက္တည္ရာမရတဲ့ ခံစားခ်က္က ဟြၽန္းဂ်င္းရဲ႕ ဦးေႏွာက္ထဲ ေျပးလႊားေနခဲ့တယ္။
တကယ္တမ္းဆို သူ႕အစ္ကိုအတြက္ သူ ဝမ္းသာေပးသင့္ပါတယ္ေလ။ ဒါေပမယ့္ အခုေတာ့ သူဟာ အင္မတန္ကို ယို႔ယြင္းေနခဲ့ၿပီ။ သူ႕အတြက္ မင္ဟိုက အစ္ကိုတစ္ေယာက္ဆိုတာထက္ အမ်ားႀကီး ပိုလာခဲ့ၿပီ။
ဟြၽန္းဂ်င္း အိေႁႏၵမဆယ္ႏိုင္စြာပဲ ထိုမိန္းကေလးအား ျပန္ပင္မႏႈတ္ဆက္မိ။ အိမ္ထဲသာ ေျပးဝင္သြားခဲ့ၿပီျဖစ္တယ္။
"နင္ မနက္ျဖန္က်ရင္ အားလား"
"အင္း...ညေနေစာင္းဆိုရင္ေတာ့ အားပါၿပီ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
"ငါနဲ႔အတူ ညစာ သြားစားၾကရေအာင္ေလ။ နင္ အဆင္ေျပတယ္ဆိုရင္ေပါ့"
"ငါက ေျပပါတယ္"
"အဲတာဆို ငါသြားေတာ့မယ္ေနာ္။ ဖုန္းဆက္လိုက္မယ္"
"ခဏ။ နင္က အဲတာေလးေျပာဖို႔ တကူးတကေရာက္လာခဲ့တာလား"
"အင္းေလ။ ငါ အိမ္မွာ ပ်င္းေနလို႔ ဒီတိုင္းထြက္လာတာ။ အခုေတာ့ ငါ သြားေတာ့မယ္ေနာ္။ ေကာင္ေလးေတြနဲ႔ ခ်ိန္းထားလို႔"
တဟီးဟီးရယ္လို႔ ထြက္ခြာသြားတဲ့ မိန္းကေလးရဲ႕ ေက်ာျပင္ကို ၾကည့္လို႔ မင္ဟို သက္ျပင္းခ်မိပါတယ္။ သူလည္း တစ္ခါတေလေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ အဲသည့္မိန္းကေလးလိုမ်ိဳး လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ေနခ်င္မိပါရဲ႕။ ေသြးသားအျဖစ္ ေတာ္စပ္ရေတာ့မယ့္ ကေလးငယ္က ဘာျဖစ္လို႔မ်ား သူ႕ခံစားခ်က္ေတြကို ကစားေနရတာလဲ။
တစ္ဖက္တြင္လည္း ေလွကားရင္းေလး၌ ရပ္ရင္း အေတြးလြန္ေနတဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ႐ွိေနခဲ့တယ္။ ဟြမ္ဟြၽန္းဂ်င္း သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ေျပာေနတဲ့စကားေတြကို အကုန္လုံးနီးပါး ခပ္သဲ့သဲ့ၾကားခဲ့ရပါတယ္။
ေစ့စပ္ထားတဲ့ မိန္းကေလးနဲ႔ ညစာအတူသြားစားမယ္ဆိုတာထက္ အကယ္၍မ်ား မင္ဟို႔ကို ေနာက္တစ္ခါဆုံး႐ႈံးလိုက္ရရင္ဆိုတဲ့ အေတြးက ဟြၽန္းဂ်င္းရဲ႕ တကိုယ္လုံးကို မရပ္တည္ႏိုင္ေအာင္ပင္ ႏွိပ္စက္ေနေလရဲ႕။ မင္ဟို အိမ္ထဲ ဝင္လာတာကို ျမင္ေတာ့ ေလွကားရဲ႕ အကြယ္ေလးထဲ ဝင္ပုန္းလို႔ တိတ္တဆိတ္ဝမ္းနည္းေနခဲ့ရတယ္။
YOU ARE READING
Take Me HOME
FanfictionOne shot Fiction for my special person Just a birthday gift ~ [Hyunho Fiction] If you don't like it, just skip it! Warning - if you don't like Hyunho as a couple, don't read this fiction ~ Thank you! I do not own this fic cover photo crd to original...
