Aşık olmuştu....
Kalbi yerinden çıkacakmış gibi attı, nefesi kesildi, elini kolunu bedenine sığdıramadı. Ama o adama, o kız ebediyen lanet olacaktı. Adam ise o kıza lanet olacaktı. Geçmiş acılarla doluydu onlar için gelecek ise paramparça olmuş bir...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
5.BÖLÜM "BİR NEFESLİK ÖLÜM"
İyi ruhlar ve kötü ruhların birleştiği tek yol arafın acımasız noktasıydı.
Çocuktum tozpembe dünyamda saflıktan başka hiçbir şeye yer yoktu. Zihnim sisli bir toz bulutuydu. Hislerim bir deniz kadar temiz, bir gökyüzü kadar berraktı. Büyüdüm sorumluluklar verildi sırtıma ama hislerim bir iblise kurban olacak kadar kötü değildi. Hala çocukluğum kadar tertemizdi. Kadın oldum. Hissizleşti bir anda duygular, zihnim bir oyun oynayacak kadar kurnazlaştı ama hala tertemiz bir kız çocuğuydum.
Ve şimdi artık hayat zalim olmamı, duygularım bir iblis kadar tehlikeli olmam gerektiğinin, haberini bu gece sezgilerimedokundurmuştu...
"Anne!" dedim nefes nefese kalmış bir şekilde yataktan doğrularak. Gözlerim fal taşı gibi açılmış her tarafım ter içindeydi. Gördüğüm kabus nefesimin daralmasına sebep oluyordu. Üzerimdeki pikeyi kenara atıp çıplak ayaklarla hızlıca odamdan çıktım. "Anne!" diye bağırdım deli divane bir şekilde. Karanlık gökyüzünü ellerinde sıkı sıkı tuttuğunda saatin kaç olduğunu bilmiyordum. Tek isteğim annemi görmek ve ona sarılmaktı. "Anne!" sesim tüm konağı bir çan misali sarmıştı.
Bir anda gözlerime karartı indi midem bulanmaya başladığında elimi alnıma koydum ve gözlerimin karartısının geçmesini bekledim. Annemi görmeliydim. Ama odasını hatırlayamıyordum. Rüyamda annem ölüyordu ve son kez gözlerimin içine bakıyordu. Fakat kabus olduğunu idrak edemeyecek kadar endişeli ve çaresizdim.
Kendimi biraz olsun daha iyi hissettiğimde konağın merdivenlerinden hızlıca aşağıya indim ve avluda annemi bağıra çağıra uyanmasını istedim. Ama hala odasını hatırlayamıyordum. "Kumru!" dedi babannem ardından ablam, ve sonrasında kuzenim Zeyno görüş alanıma girdi. Babaannem yanıma geldiğinde fazlasıyla korkmuş gözlerle gözlerimin içine baktı.
"Babaanne." dedim ağlaya ağlaya. "Babaanne. Annem öldü. Annem Nerede?" Yavuz merdivenlerden inip neler olup bittiğini anlamaya çalışır bir suratla bana doğru yaklaştığında konağın kapısı büyük bir gürültüye açıldı adeta kapı kırılmak ister gibi.
