🍷-----
"Hyunjin"!
"ကျစ်"!
လှေကားပေါ်တတ်ခါနီး မိမိနောက်နားကခေါ်သံကြောင့်
ကျစ် သပ်မိကာ သက်ပြင်းချပီး အသံလာရာဘက်လှည့်ကြည့်မိတော့ Sofaပေါ်ခြေ ချိတ်ထိုင်ကာ ဆေးလိပ်ဖွာနေတဲ့ အမေပါသား။
"ဘာလဲ? ကိစမရှိရင်၊ ငါ့ကိုမခေါ်နဲ့ Chanyeol၊ ငါ မှာ မင်းအတွက်အချိန်ပေးစရာမရှိဘူး။
"အဟက် ၊ ငါက မင်းထပ် 4နှစ်ကျော်ကြီးတယ်နော်၊ ရိုရိုသေသေဆက်ဆံ၊အဖေ မရှိခဲ့ရင် ငါက အဖေနေရာနေပီး၊ဆုံးမ ရမာ။
"အဟား ၊ဟုပါပီဗျာ ကြောက်ပါတယ် အကိုကြီး၊ညီလေး အနားယူချင်နေပီမို့ ၊အပေါ်တက်နားပါတော့မယ် အကိုကြီး။
"ဒါက ဘာဖြစ်နေကြတာလဲ"?
လာပါပီ။စိတ်ပျက်စရာကောင်းတဲ့မိထွေး။နေရာတကာလိုက်ပါပီး၊မူယာမာယာများ အကြံပက်စက်တဲ့ဘွားတော်။Hyunjunအသာပြုံးပြကာအပေါ်ထပ်သို့သာ တတ်လာခဲ့လိုက်သည်။
"သားငယ် ၊ဒါက ဘာအချိုး!!
"မေမေ ၊ထားလိုက်တော့...ညီငယ် နားပါစေ"!
မိမိကို ရွဲ့မှန်းသိပေမယ့်၊ညီငယ်ဆိုတဲ့ အသိကြောင့် ေဒါသတို့အားချုပ်တီးကာ အပေါ်ကို တတ်သွားတဲ့ ညီငယ်နောက်ကျောအားကြည့်ပီး သက်ပြင်းသာချမိသည်။
အခန်းထဲHyunjinရောက်တော့ တံခါးအားဆောင့်ပိတ်ပီး၊ အပေါ်Coatအရှည်အား ဆောင့်ဆွဲချွတ်ကာ ကြမ်းပြင်ပေါ်ပစ်ပေါက်လိုက်သည်။ ရွှေရောင်ဆံပင်တို့အား ဖွကာ မျက်နှာအားအကြမ်းပတမ်းပွတ်ဆွဲပစ်လိုက်ပီး ကုတင်ပေါ်လှဲချလိုက်သည်။
"မင်းက ဘာကောင်မလို့ ငါ့က်ိုဒီလိုမျိုး စိတ်မငြိမ်အောင်ထိ ဖြစ်စေတာလဲ၊ Byun Felix"!
🍷------
ကုတင်ပေါ်လှဲကာ မျက်လုံးမှိတ်ပီး၊အနားယူနေတုန်းညာဘက်ခြမ်းကုတင်မွေ့ယာက အိကျသွားတာမို့ လျင်မြန်စွာ မျက်လူံးဖွင့်ကြည့်မိတော့ ညီငယ်။
"က်ိုကို သက်သာရဲ့လား၊မသက်သာရင်Lixedမနက်ြဖန် ခရီးထွက်ဖို့၊ငြင်းလိုက်မယ်...။
"က်ိုကို သက်သာပါတယ်၊သွားစရာရှိတာသွားနော်ညီငယ်၊အမှန်ဆို ညီ ဒီနေ့သွားရမှာမလား?
