Sa Seminaryo maraming BAWAL, Isa na siya doon. (In the Seminary many are forbidden, including him.) Most Vocation Stories are inspiring. Mine is quite intriguing. So much so that you may not read this story and take it maliciously. Some of you may t...
Mas lalong dumidilim ang mga bagay bagay. Hindi ko man lang nagawang makapagpaalam o humingi ng tawad kay Keith bago siya lumisan. Nawala siya dahil sa paglalantad niya ng katotohanan. Ngayon, naghahalong poot at lungkot ang aking nadarama.
Mahigpit akong yumakap kay Roi. Dahil ayoko na siyang mawala. Ayoko siyang mawala sa tabi ko. Nawalan na ako ng kapatid at siya na lang ang meron ako. Ang tagal kong inasam na magkaroon ng isang kapatid na galing sa aking buto't laman. Ngayon na kaharapan ko na ang aking hinihingi hindi ko hayaang mawala siya. Hindi ko siya pakakawalan at ibibigay sa kanino man ang aking kapatid. I am his keeper. I am my brother's keeper.
Maya-maya may lalakeng naglakad papunta sa amin. Simple ang suot nito at naka-tsinelas lang. Tinignan namin siya ni Roi at napapaisip kami kung sino ba ang mamang iyon. Tumigil siya sa tapat ng pinto kung nasaan ang labi ni Keith.
"Si-no po ang hanap nila?"
Tanong ko pa sa kanya.
Lumingon siya at nakita ko na kamukha niya yung lalakeng kasama ni mama sa picture na dala-dala ni Keith noon. Yung picture na nagsasabing iyon din ang papa ni Keith.
"Kayo po ba?"
"Ako nga..."
Bigla siyang lumapit at napayakap sa akin. Wala na lang akong nagawa nun kundi ang umiyak. Umiyak din siya sa akin. At humingi ng tawad.
"Pa-sensya ka na... At iniwan kita... Iniwan ko kayo ng mama mo.. (Sobbing... sobbing... sobbing) H-hin-di ko ka-se... Ki-na-ya... (sobbs) y-ung gin-awa niya sa a-kin... Ka-ya... Nag-han-ap a-ko ng i-ba. Gi-na-wa ko rin y-ng gi-nawa ng mama mo... A-kala niya... Hin-di ko-ka-ya na-gayahin si-ya..."
Maya mara rin may isang babae ang dumating at napatigil sa amin. Nadatnan niyang nagyayakapan kami ni Orlando. Ang tunay na tatay ko. Tinawag niya pa ito.
"Lando?"
Bumaklas na kami sa pagkakayakap at sabay kaming lumingon kay Sheila.
"Sheila."
Sabi ni Orlando sa kanya.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Binorol sa Shrine si Keith. Kasama ng papa namin at ng mama naman namin ni Alex. Ang COMPLICATED diba? (Parang yung THESIS ng AUTHOR nito.. Charr!)
"Wala pa ba yung presider anak?"
Tanong sa akin ni Sheila.
"Parating na po ma."
Iniiyakan naman ni Orlando ang labi ng anak niya sa kabaog. Hinihimas himas naman siya sa likod ni Alex. BTW Kami pala ni Alex ang nag-aarange ng bulaklak para sa lamay ni Keith. Alam mo na... Sibling GOALSSS... (SLAY!)
"Come on sir, the mass is about to start the priest is here already."
Nagsisindi ako ng kandila nun ng dumating yung presider at nagulat kami ng makita namin kung sino iyon.
At nung humarap na si Orlando mula sa pagkakaharap sa kanyang anak. Agad siyang nawalan ng control. Nagwala siya at sinugod agad ang paparating na Fr. Mike para salubungin ng isang suntok. Wala siyang paki kung naka-Roman collar man ito. Unumapkan niya ang pari sa harapan ng maraming tao kahit nasa gitna ng aile at nakatapat pa sa Blessed Sacrament sa Altar. Inupakan niya si Mike sa lapag ng paulit-ulit para lang maranasan nito ang sakit na nadarama niya at upang ipadanas din sa kanya ang sinapit ng kanyang anak na si Keith.
Ganun pa man, agad namin siyang pinigilan ni Sheila at ni Alex. Pati na rin ng ibang nakakita doon sa lamay. Tinayo naman si Fr. Mike ni Fr. Adrian At duguan ang mukha ni Mike sa matitigas na kamao ni Orlando. Umawat naman ang karamihan sa kanya.
Sigaw pa ni Orlando. Walang ginawa si Fr. Mike kundi ang tumalikod at lumabas sa Shrine. Sinundan siya ni Sheila.
"Bakit ka pa pumunta dito?! Alam mo namang magkakagulo."
"Hindi ako pumunta dito para doon Sheila. Hindi ko inaasahan na magyayari iyon. Gusto ko lang naman makiramay at humingi ng tawad sa inyo ni Lando. Dahil kung kami ngang magpari nagpapatawad sa kumpital tulad ng Diyos na nagpapatawad."
Binigyan siya ng isang malakas na sampal ni Sheila.
"Para iyan sa paggamit mo ng mga sacramento para palusot sa mga pinagagawa mo!... Hindi pa sapat yan sa lahat ng mga ginawa mo. FATHER."
Bumalik si Sheila sa loob at naglakad papunta ng aile ng derestyo. Matapos ng pangyayaring iyon e bigla na lamang nawala si Alex. Hindi ko na siya nakita sa paligid ng Shrine. Tuluyan na siyang umalis. At tanging isang maiksing liham mula sa isang stampita ang inawan niya sa kama ko.
"I don't want you to suffer because of me. Padayon."
At nung tignan ko ang harapan ng stampita may imahe iyon ng Angel dela Guardia.
Alam ko na kung saan siya maaring magtungo.
***
Pagudpud, Ilocos Norte, Philippines.
Nadatnan ko si Roi na naghuhubad ng pag-itaas habang nakaharap sa dagat. Nakita ko bigla ang mga latay niya sa likod dahil sa ginagawa niyang paglalatigo o pagpipinitensiya niya. Lumangoy siya bigla sa dagat at alam ko na hindi naman siya marunong lumangoy. Kaya sinundan ko siya agad.
Sumuog din ako sa dagat at lumangoy ako para sagipin siya sa kailalim-ilaliman nun. Nasagip ko siya sa gitna ng mga alon at agad ko siyang dinala pabalik ng pangpang. Kung saan paulit-ulit ko siyang nirerevive sa pamamagitan ng pagpiga ng kanyang dibdib para lumabas ang tubig. Pero hindi pa rin siya nagigising kaya mas maigi kung hinangahan ko siya sa labi. At mga 8 beses ko iyong gawin bago siyang tuluyang magising.
Nagising nga siya pero agad niyang inagaw ang aking labi. Gamit yung labi niya. At matapos ang ilang saglit...Dinalat niya na ang mga mata niya. Nakita niya ang mga mata kong gulat na gulat habang yung mata niya naman ay tila nangungusap sa akin.
