AŞK-I MASAL

9.bölüm

Yavuz'dan

Hayat bazen mucizelerle karşımıza gelirdi .Benim de öyle olmuştu. Masal halası Hanım yengenin evine gelmişti. 

Masal hatırladığım kadarıyla evde kalır, akraba ziyaretlerine çok fazla katılmazdı. Tüm gece annesi Hatice ablam dert yanardı bizlere. 

Hatice hanım: bizim kızı evden çıkaramıyoruz bacım,  kimse tanımaz-etmez. Bu kızla işimiz var'' diye. Belki de bu yüzden Masal ile hiç karşılaşmadım.

O gün akşam şans yüzüme gülmüştü Masal' da gelmişti akraba ziyaretine. Gün içinde Fatih ile konuşmuştuk o söylemişti.

Fatih'in kardeşi Merve arkadaşları Yasemin Ankara'dan gelince birlikte vakit geçirmek için Masalıda  çağırmış. Tüm gün birlikte vakit geçirmişler.

Artık orada ne olduysa Masal dalıp dalıp gidiyordu. Bir ara yanına gidip ''seni bu kadar düşündüren nedir? '' diye sormak istedim.

Sonra kendi kendime sanki seninle yaşananları paylaşacak dedim. Demez miydi'' siz kimsiniz Yavuz bey, bana ne cüretle nasıl olduğumu soruyorsunuz'' der diye kendi kendimi bu fikirden vazgeçirdim .

Hasan abi: oğlum Masal'da seninle İstanbul'a gelsin'' dediği an bütün dünyalar benim oldu.

İşte aradığım şans ayağıma gelmişti. Şimdi ise birlikte İstanbul'dayız. Birazdan gidip alacağım Masal'ı ,önce kahvaltı yapacaktık, sonra Ayşe ile Masal 'ı hastaneye götürecektim.

Dün Masalı bırakır bırakmaz kardeşimle birlikte her zaman kaldığım otele gelmiştik. Akşam birlikte yemek yedikten sonra odalarımıza geçip dinlenmeye karar vermiştik.

Havanın aydınlanmasıyla yataktan kalkıp hazırlanmıştım. Odanın kapısı alacaklı gibi çalmaya başlayınca gidip açtım. Sabah sabah kim bu şekilde kapıyı çalmaya cüret eder diyeceğim sırada Ayşe'yi görmüştüm.

Ayşe tüm gece heyecandan uyuyamayınca , sabah ilk iş beni uyandırmak istemiş. Heyecanına yenik düşüp kapıyı alacaklı gibi çalmaya başlamış.

Yavuz: Günaydın kardeşim'' dedim sahte kızgınlıkla.

Ayşe : Şeey abi, ben çok özür dilerim . Seni böyle uyandırmak istemezdim'' dedi mahcup bir şekilde.

 Kollarımın arasına alıp sarıldım. Yıllardır yaşadığı sıkıntıları en iyi ben bilirim. Alnını öpüp kendimden uzaklaştırdım. Çenesinden tutup narince yüzünü kaldırdım. Yüzlerimiz bir birine bakıyordu.

Yavuz: Eğme başını öne güzel gözlüm. Sabah erkenden uyandım. Hala abine bir günaydın demedin küçük hanım'' dedim heyecanını paylaşarak.

Ayşe : Günaydın abi'' dedi ve devam etti. '' Abi içim içime sığmıyor. Hissettiğim duygular çok güzel, bu sefer olacak  değil mi? demişti . Benden olumlu yanıt duymak isteyen hali vardı. Bunu yüzünden anlayabiliyordum.

Yavuz: İnşallah kardeşim, Rabbim nasip ederse bizim küçük prensese kardeş gelecek'' dedim heyecanını paylaşarak .

Ayşe: İnşallah abi inşallah. Hadi gidelim bekletmeyelim Masalı''  dedi heyecanla ,uzun suredir onu böyle görmemiştim hayat dolmuştu bir günde.

Masal daha hayatıma girmeden bize iyi gelmeye başlamıştı.

Ayşe : Hadi abi Masal 'ı alıp hastaneye gidelim, hala bekliyorsun? '' deyip önden yürümeye başladı.

Onun bu hallerine alışık değildim. Hastane randevusuna daha çok vardı. Ayşe heyecandan bizi sabahın erken saatlerinde hastaneye götürecekti anlaşılan.