Jealousy ▪︎ Taekook

seventeen

Merhabalarrr

Öncelikle ben k3ndi şansımı skm arkadaşlar bir insan bu kadar mal bi manifest yapamaz ya agliycam sinir krizi gecirc3m sinirden

COCUK sana BIR SEY ANLATICAM DEDIGINDE ANLAT DEDIM ve ne anlattı biliyor musunuz
5(BEŞ) TANE EXINI ANLATTI HEM DE TEKER TEKER KRIZ GWCIRDIM BENDE KI ŞANSSIZLIK KARA KEDI DE YOK (gavat değilim)

Neyse of

Keyifli okumalarrrr

Medya: Mitski - Nobody

***

"Neden yarışmaya katıldığını bize söylemedin?"

Taehyung babasının sorusuyla durmuştu. Okula gitmek için hazırlanmıştı fakat kapıya yaklaştığı an babası yanına gelmiş, konuşmaya başlamıştı.

"Amcam yardım edeceğini söylemişti. Öylesine katılmıştım, kazanacağımı düşünmemiştim."

Taehyung babasının güldüğünü duyduğunda gözlerini kaçırmıştı. Şuan okula gitmesi gerekiyordu. Sabah sabah zaten şişmiş olan gözlerinin daha da şişmesini kesinlikle istemiyordu. Akşam yeteri kadar ağlamıştı zaten.

"Güldürme beni taehyung. Her neyse
Okul sitesinde ismini görünce büyükbaban aradı. Tebrik etti seni. Sonunda bir işe yaradın en azından. Uzun zaman sonra babam beni aramış oldu. Ama sevineyim deme sakın. Hâlâ beceriksizin tekisin."

Taehyung başını kaldırıp derin bir nefes almıştı. Artık susup durmak, laflarını yutmak istemiyordu. Bunu yapmaktan çok sıkılmıştı. Hem artık o da büyümüştü.

"Kendin yapamadığın şeyleri benden beklemeyi ne zaman bırakacaksın!"

Birkaç yıldır içinde tuttuklarını bağırarak söylediğinde annesi koşarak İçeriden gelmişti.

"Aptal! Kendini ne sanıyorsun da böyle konuşuyorsun!?"

Taehyung annesinin bağırdığını duyduğunda gülmüş ve akan göz yaşlarına rağmen konuşmaya devam etmişti. Babası şok içinde kendisine bakıyordu çünkü o hiçbir zaman kendisine karşı gelmemişti.

"Kendimi ne mi sanıyorum! Bana robot gibi davranırken siz kendinizi ne sanıyorsunuz! Küçüklüğümden beri istediğiniz her şeyi yaptım! Babamın yapamadığı şeyleri neden ben yapmak zorundayım!?"

"Siktiğimin çeneni kapat taehyung! Ben senin iyi bir geleceğin olsun diye çabalıyorum. Babamın beni değilde kardeşimi seçmesi iğrençti anladın mı!? Her zaman başarılı ol ve dedeni yüz üstü bırak istedim, onu pişman-"

Taehyung kolundaki çantayı yere fırlatıp babasına doğru yürümüştü. Annesi hemen biraz daha onlara yaklaşmış, olası kavgaya engel olmaya çalışmıştı. Aslında kavga olmayacaktı. Sadece taehyung oldukça dolmuş hissediyordu.

"Dedemi yüz üstü bırakmak ya da pisman etmek zorunda değildim! O hiçbir zaman mina ve bana farklı davranmadı! Senin saçma takıntıların yüzünden bir hayalim bile yok baba! Sana baba derken bile o kelimeyi hissedemiyorum!"

Taehyung'un babası susmuş, ağlayarak kendisine bakan oğlunu izlemeye başlamıştı. İki ebeveyn de sessizce onu izliyordu çünkü taehyung ilk defa karşılarında ağlıyordu.

"Ne zaman bana sevgi gösterdin? Ne zaman başımı okşadın da aferin dedin baba! Küçüklüğümden beri sadece bedenin var! Beni sev diye olmadığım biri gibi oldum! Hayatta istediğim hiçbir şey yok. Sana kötü hiçbir şey yapmadım! Ama sen..."