Favori kahramanım olan Eraser'ın okuyacağım okulda öğretmen olduğuna, hatta ve hatta sınıf öğretmenim olduğuna inanmamıştım. Ta ki sesini arkamda duyana kadar...
Uyandığımda dün olanları düşündüm. Moralim biraz bozuktu. Kalktım ve masamdaki küçük notu okudum.
'Özür dilerim Miya. Sabah erken gelip odama uğrar mısın lütfen. ~ Eraser 🐱'
Sondaki kedicik gülümsememi sağlamıştı. Telefondan saate baktım. Okulun başlamasına daha üç saat vardı. Banyoya gittim ve duş aldım. Saçımı at kuyruğu yaptım. Übiformamı giydim ve mutfağa geçtim. Ağzıma birkaç şey atıp evden ayrıldım.
Okula geldiğimde kimse yoktu. Yani tek tük insan vardı ama üst sınıflardı. Aizawa'nın odasının olduğu kata çıktım ve etrafı kolaçan ettim. Kapısını çalınca ses gelmemişti. Belki gelmemiştir diye düşündüm ve telefonumu çıkardım.
Miya Sensei Odanızın önündeyim
Kapı bir anda açılınca irkildim.
"Günaydın."
Gülümsedim ve içeri adımladım. Sehpayı görür görmez gülümsemem daha da arttı.
"Sens-"
Sustum ve telefonu çıkardım. Bugünlerde fazla konuşmak istiyordum.
Miya Bunlar da nerden çıktı
"Gülümsemeni görmek istedim. Dünkü olan olay için üzgünüm. Bilmiyordum."
Telefonu ve çantayı koltuğa bırakıp bana adımlayan adama sarıldım. Ne olduğunu anlamadığı için bir süre şaşkınca kaldı ama sonra başıma çenesini koyup sarıldı. Aramızdaki boy farkı fazlaydı. Hemde fazlasıyla.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
(Şöyle düşünün.)
Ayrılınca bana baktı. Yüzü kızarmıştı. Gülümsedim ve koltuğa oturdum. Karşıma oturdu ve çayı uzattı.
"Afiyet olsun."
Birlikte kahvaltı yaparken iyi ki evde yapmamışım diye geçirdim içimden. Bir süre sonra doydum ve toplamasına yardım ettim. Şimdi karşılıklı kahve içiyorduk. Öğretmen öğrenci ilişkimiz yoktu artık. Bu ilişkiye ne isim verebilirdi bilmiyorum.
'Gün geçtikçe daha da tatlı oluyor'
Yanaklarımın kızarıklığını saklama amaçlı çantamdan telefonumu çıkardım ve Deku'ya mesaj attım.
