"Başkalarıyla göremeyeceğimi bildiğin renkleri gösterdin bana."
"Sen de başkasıyla konuşamayacağım gizli bir dil öğrettin."
***
Lisyantus: Teşekkürün ve saygının sembolü olarak görülen bir çiçektir.
***
1#klausmikaelson - 17.08.2023
1#elijahmikaels...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🎶 Taylor Swift, Castles Crumbling
Ellerimin piyano üzerindeki varlığına, hissettiğim bir melez varlığı sebebiyle son verdim.
Oturduğum puftan kalkıp evin dış kapısını açtım. Klaus evimin dış cephesine sırtını yaslamış kollarınıda birbirine dolamış ileriye bakıyordu.
"Taylor Swift..." diye mırıldanarak vücudunu bana doğru çevirdi.
"Ne istiyorsun?" dedim. Klaus derin bir nefes alıp sıkılmışcasına o nefesi geri üfledi.
"Seni buraya getirmek için büyü falan yapmadım. Vampirin teki boğazıma köpek dişlerini geçirse yine yapmam. Yani... Sıkılmış ayaklarını bırakıp ne istediğini söyle ve defol." diye sitem ettim.
Klaus yutkunup yerinde kıpırdandığında ciddileşti.
"Beni evine davet etmeyecek misin? İçerisi epey sıcak ve eğlenceli duruyor." dedi, okyanus mavisi gözleri evimin içinde dolaşıyordu.
"Hayır, senin yüzünden doğayı hissettmekte zorlanıyorum bir de evime davet edersem cadılar beni öldürür." dedim insanlığını kapatmış bir vampir gibi.
Klaus yarım ağız güldü. "Bu olmasın diye uğraşıyorum aşkım." dedi.
"Aşkım, bazılarında işe yaramaz canım." kapıyı suratına kapattım.
Rahatlama hissiyle gülümseyerek kapıya sırtımı dönerken geniş balkon kapısının arkasından bana el sallayan Klaus'u görmek yüzümdeki gülümsemeyi bozmaya yetmişti.
Büyüyle perdeleri çekip onu kadrajımdan def ederken piyanonun başına geri döndüm.
Pufa oturur oturmaz dış kapı büyük bir gürültüyle duvara çarptı. Balkon camlarını delip geçen futbol topu cam parçaları sebebiyle patlarken temkinli bir şekilde kapıdan dışarıya bakmak için kafamı duvarın dibinden uzattım.
"Tekrar merhaba aşkım." diyerek gülümsedi Klaus, kaşlarını kaldırmış bana el sallıyordu.
Onu evime davet etmektense dışarı çıkmayı tercih ediyordum. Kaşlarımı çatarak kapıdan dışarıya ilk adımımı attım.
Kollarımı iki yana açarak yüzümdeki sitemle Klaus'a ne istediğini soruyordum.
"Beraber bir yemek yemeye ne dersin? Uzak doğu yemekleri yapan bir yer keşfettim." dedi Klaus.
Uzak doğu yemeklerini sevdiğimi bile öğrendiğine göre o gece zihnime sadece yüzük için girmemişti.
"Hayır, sadece derdin ne onu söyle." dedim sitemle.
Klaus yerinde kıpırdanarak bana doğru bir adım attı ve aramızda bir adımlık mesafe yakaladı.
Kafasında kelimeleri toparlıyormuş gibi görünüyordu. Başını kaldırırken bana kirpiklerinin altından bakıyordu.
