Implicit of x^2+y^2=9

x=14

Matapos naming kumain sa Jollibee ay dumiretso na kami sa bukid doon sa bahay namin only to find out wala pala si Papa doon. We stayed there for a couple of hours dahil gusto daw ni Miss magpahangin. I enjoyed watching her enjoying the surroundings. Pero hindi ako nag enjoy noong hinabol niya ako dala-dala ang manok na pang sabong ni Papa. I have an alektorophobia kaya naman ay takot talaga ako sa mga manok at itong si Miss gusto pa sigurong mamatay ako sa takot.

"Miss Mascarpa I said sorry already." Iritado niyang saad dahil hanggang ngayon na nasa kotse na kami ay hindi ko parin siya pinapansin. My heart is still pounding very hard dahil sa mga manok na ginamit niya para takutin ako.

Pabalik na kami ngayon sa lungsod dahil nandoon na ang mga kapamilya ko. The party will start at 5:30 pero alas kwatro pa lang ay may marami na dawng tao roon sabi ni Uno. Mabuti na lang ay nakaligo kami sa Bahay para fresh kami pagkarating doon. Judgmental pa naman yung mga auntie ko.

"Kaethrein are you listening to me?" Miss asked in an irritated tone. This is the second time she called me by my name. Sarap palang pakinggan galing sa kaniya.

"Miss wag mo muna akong pansinin." Yun lang ang nasabi ko at dumungaw na lang sa bintana. Nangangatog parin ang mga tuhod ko dahil sa takot.

Kinse minutos rin bago kami muling nakarating sa lungsod. Hindi narin muling nagsalita si Miss.

"Turn right Miss and stop ka po sa brown gate." Liniko naman niya ang kotse niya and eventually stopped in front of the brown gated house.

Papalabas na sana ako pero she stopped me by pulling my left arm towards her.

"I said I'm sorry already." She said in a low voice her eyes are pleading. I closed my eyes for a moment and opened it to meet her gaze.

"Just don't do it again." Ani ko naman at dali-dali nang lumabas. Sumunod naman siyang lumabas kaya binuksan ko na ang gate. Sa front yard pa lang ay marami ng tao. Kumapit naman si Miss sa braso ko. I looked at her and smiled a little bit.

"Don't get scared hindi nangangagat ang mga tao rito." Biro ko sa kaniya pero sinamaan lang niya ako nang tingin at humigpit ang hawak niya sa akin.

Pumasok na kami sa loob ng bahay. The house is a modern japanese house style. The walls are painted with white and brown. This has three bedrooms and one bathroom. Pagkapasok namin ay dumiretso na ako sa dining area mukhang nandoon na yung mga auntie ko dahil wala naman sila sa labas.

"K" Tawag ni Uno sa akin nang mapansin niya ako. I smiled at her and to Maya na nasa tabi niya. I looked at the table at kompleto ang lima kong mga auntie.

Lumapit ako sa kanila para magmano, iniwan ko muna si Miss sa tabi. Matapos magmano ay bumalik na ako kay Miss.

"Everyone, professor ko nga po pala. She's here for a vacation." Pagpapakilala ko kay Miss.

"I am Elena Cruz, good evening." I can feel the coldness in her words.

"Mabuti naman at umuwi ka na rito sa probinsya Kaeth. I thought you abandoned your father already just because you have your new family." Pagsisimula ni Tita Asi. Napabuntong hininga na lang ako sa sinabi niya. Hindi man lang nila pinansin ang bisita ko.

"Naging maganda lang ang buhay nakalimutan na kung sino ang nagpalaki sa kaniya." Pasiring na sabi ni Tita Nil. I can feel Miss' hand is on my shoulder. I looked at her and tried conversing thru my eyes.

"You should entertain the guests outside. Your former teachers in DNHS are all here. I invited them."

Lumabas na agad ako roon habang hawak ang kamay ni Miss.

"I am sorry that you need to witness that." Paghingi ko nang paumnahin sa kaniya ng nasa sala na kami. She smiled a little bit and squeezed my hand.

"There is nothing to say sorry about." She replied with a sad smile.