ჯმ: ძმაო ეს გოგო ვინაა? რადღეშია?
ჯკ:ეს ჩემთან მოახლედ მუშაობდა და მამაჩემის ამბავი ხომ იცით რა, ხოდა მგონი შემიყვარდა არვიცი არა ძმაო
ჯმ:ჰმ ლამაზი კია
ჯკ;ჯიმინ გეყოფა თორე თავ-პირს გაგიერთიანებ
ჯინ:გეყოფათ ჯიმინ ვერხედავ დაძაბული სიტუაცია?!
ჯმ:კარგით ხო ვიხუმრე ვახ
ჯუნი:შენს თავში კარგად უნდა დარწმუნდე ჯონქუქ,ადრეულ გადაწყვეტილებას ნუ მიიღებ
ჯკ:კარგი...იუნგი მიდი პირველადი დახმარების ყუთი მოიტანე. დაველოდოთ რომ გაიღვიძებს მერე ჭრილობებს დავუმუშავებ
იუნგიმ ყუთი მოიტანა და ჩემს წინ მაგიდაზე დადო.
უკვე 15 წუთი გავიდა და ჯერაც არ მოსულა გონს არა იქნებ რამე დაემართა?!
ამ ფიქრებში წასულმა, ისე წამოხტა სანა ვერც გავიგე...
სანას პოვ:
უცებ შეშინებული წამოვხტი და კანკალი დავიწყე თან ის მომენტი გამახსენდა და ცრემლები ვეღარ შევიკავე
ჯკ:ჩშშ დამშვიდდი სანა ჩემთან ხარ ნუგეშინია კაი?
მე:ბატონო...ჯონ...ქუქ
ჯკ;ბატონი აღარასდროს დამიძახო მხოლოდ 23 წლის ვარ...
მე:კარგ...ით
ჯონქუქი ჩამეხუტა და თავზე მეფერებოდა. ზემოდან ვიღაც ექვსი ბიჭი დაგვყურებდა, ისეთივე სიმპატიური როგორიც, ჯონქუქი იყო.
ჯჰ:ძმაო ჩვენ დაგტოვებთ
იუნგი:მართალიხარ...ჯიმინ წამოდი საჭირო არაა ყველაფერს უყურო
ჯმ:ოო დავაი ნახუი რა მოვდივარ
ამაზე ცოტაზე ჩამეღიმა და რომ გავაანალიზე ჯონქუქს ვიყავი მიხუტებული უცებ მოვშორდი და უხერხულად ვიყავი
ჯკ:რატომ ადექი? არაფერს დაგიშავებ
მე:არა მასე არაა უბრალოდ მეუხერხულება
ჯკ:აჰ კარგი არაუშავს...მოდი ჭრილობებს დაგიმუშავებ. ამის დედაც რადღეში ჩაგაგდო იმ ნაბიჭვარმა,მამაც არ უნდა ერქვას
მან მალამო აიღო და შემომატრიალა მაისური ამიწია და მისი თბილი ხელების ვიგრძენი. მალამოს მისვამდა თან მსიამოვნებდა ჩემს ტანზე ხელებს რომ ასრიალებდა.
