ცოტა მოშუადღევდა და მე და ჯონგუკი მდივანზე ერთმანეთზე გადაწოლილები ვგდივართ დივანზე,მაგრამ გამახსენდა,რომ ბიჭები და ეუნჯი მოდიან საღამოს და ფეხზე წამოვხტი ჯონგუკმა კი "რახდება მამაო" თი შემომხედა
ჯკ:რაიყო თოჯინავ? გაწუხებ?
მე:არა პატარავ რას მაწუხებ...რამე უნდა გავაკეთო! ბიჭები და ეუნჯი ხო მოდიან?
ჯკ:უი ეგენი სუ დამავიწყდა...გინდა დაგეხმარო?
მე:არა! ჯერ ნამცხვარს გავაკეთებ დ თუ რამეა დაგიძახებ!
ჩუსტები ჩავიცვი და სამზარეულოში შევედი,მერე გავჩერდი და თავში რაღაცამ გამიელვა
მე:ჯონგუკ? ისე საჭმელებიც ხო არ გავაკეთო და მერე ყველამ ერთად ვივახშმოთ?
ჯონგუკმა თავი ამოყო ტელეფონიდან და თავისი დიდი თვალებით შემომანათა
ჯკ:თოჯინავ გენიოსი ხარ! კი გააკეთე! მოიცადე შენ ნამცხვარი გამოაცხვე და მე საჭმელების კეთებას დავიწყებ!
ადგა და სამზარეულოში გამოიქცა,უკანალზე დამარტყა და მაცივარში შეფრინდა
მე:ჯონგუკ! კარგი რა! ნუ მირტყავ უკანალზე!
ჯკ:ოჰ ჩემი ბიჭი ხო კარგად მოგწონს შენს ლამაზ უკანალზე თოჯინავ??
მე:ეხა თუ არ მოკეტავ ამ ფქვილს გადაგაყრი თავზე!
ჯონგუკმა გაიცინა და უკნიდან მომეკრო
ჯკ:მაპატიე თოჯინავ...
კისერზე მაკოცა და შემდეგ ლოყაზე
მე:კარგი ხო ნუ აფერისტობ! წადი ეხლა და იფუსფუსე ჩემო კურდღელო!
ჯკ:კურდღელო? მომწონს
გავიცინე და წიხლით გავაგდე მაცივართან...
----–-------------------------------------------
ზუსტად 5 საათი გავიდა ალბათ რაც ვფუსფუსებთ მე და ჯონგუკი სამზარეულოში...ორივე ფქვილით ვართ დასვრილები
ჯკ;თოჯინავ ხომ გითხარი,რომ ყოველ ტრაკზე წამორტყმისას ნუ მაყრი ფქვილს თქო! აი შედეგი!
