Ben geldimm
Bence herkes merak ediyordu bu bölümü.Ben de yayınladım.
Oy ve yorumları unutmuyoruz.
Ve başlıyoruz...
...
Komutanımla bakışlarımız kesişti hızla.
Kim gelmişti?
İçeriden sesler geliyordu.Aniden odamın kapısının açılması ile komutanım da ben de korku içinde kaldık.Neyse ki Ömer idi.
"Kalk!" Dedi komutanına telaşla.
"Ne?" Dedim sorgularcasına.
"Annen geldi Hilal, annen! Sevilay teyze burada!"
Sevilay Teyze?
Annem?
Anaaa, ANAM GELMİŞ!
"Eeee? Haa!" Komutanım!
"Yavuz kalk, kaç, saklan, geliyor!" Dedim endişe içinde.
Komutanım bıkkınlık ve endişe ile ayağa kalktı.
"Balkona çıkayım?"
"Hayır, annem kesin gelir oraya. Immm...?" Kısa bir süre düşündükten sonra cevap verdim.
"Banyo, banyoya gir."
"Bu eşyaları kaldırın." Dedi kendi getirdiklerini söyleyerek ve hızla odamdan ayrıldı.Kendimi aksiyon dizisinde gibi hissetmiştim.
Yalnız komutanım endişeliyken bile yakışıklı!
Ömer her şeyi başka bir odada çekmeceye koydu.O an tek düşündüğüm komutanımdı.
Saklanabilmiş miydi?
Peki sinirlenmiş veya kırılmış mıydı?
Annem gittikten sonra ne diyecekti bana?
Offff...
Aniden kapının açılması ile bakışlarım içeri giren anneme döndü.
"Tatlım, nasılsın?"
"İyiyim annecim." Dedim gülümseyerek.
"Duramadım geldim.Bir şeyler de getirdim, mutfakta." Yanıma oturdu.
"Sen nasılsın?" Dedim telaşla.Annem garipsemişti ama bir şey demedi.
"İyiyim birtanem."
"Buraya kadar neden zahmet ettin ki? Ben tam," durup saate baktım."12 dakika sonra rapor atacaktım sana."
"Olmaz öyle, anneyim ben, bırakamam. Hem evdekilerde merak etti."
"İyiyim ama merak etmenize gerek yok."
"Güzel, bakmak istedim.Günün nasıl geçti? Eve ne zaman döneceksin?"
"Dört beş gün sonra dönerim annecim. Burada çok eğleniyoruz."
"Peki canım.Gideyim ben.İşlerimde var." Alnımdan beni öptü ve sarılıp kapıya yöneldi.
"Dur, yolcu edeyim."
"Hayır hayır, yat.Ben giderim. Getirdiklerimi ye ve bana da rapor at."
"Peki annem, görüşürüz."
"Görüşürüz tatlım."
Annem odamdan çıktığında elim heyecandan hızla atan kalbime gitti. Tam da bu ana denk gelmişti annem.
Annem evden gitmiş olmalı ki Ömer poşetleri ve çiçeği odama geri getirdi. Komutanımın pişmanlıkla dolu yüzünü gördüm kapıda aniden.
"Komutanım, ne oldu?" Aklıma gelen düşünce ile korku ile açıldı gözlerim.
"Annem seni mi gördü!?"
YOU ARE READING
ROMANTİK KOMUTANIM Texting✓
Humor"Bazen hüzün kalbini kırmaz.Bedenini kırar." dedi sessizce. "Ama kalbini kırması daha çok acı verir." diye onu yanıtladım.Yavaşça bakışlarını bana çevirdi ve kahvelerimle uzun uzun bakıştı. "Yanlış." dedi aniden. "Nedenmiş o?" "Hüzün, bedenini kırdı...
