KAÇAK

10.BÖLÜM

İrkilerek gözümü açtım bir kaç kez kırpıştırıp ne olduğunu anlamaya çalıştım "sakin ol sundus bir şey yok sadece seni uyandırmaya çalışıyordum!"

Arabada olduğumuzu anladığımda yerimde dikleştim "noldu ya ben ne ara uyumuşum"

"Arabaya biner binmez daldın uykuya seni uyandırmak istemezdim ama hastaneye geldik"

Başımla onayladım"tamam gidelim o zaman" uykulu uykulu konuşuyordum gözlerim kısık bir şekilde etrafıma baktığıma emindim kemerimi açıp arabanın kapısını açtım arabadan indiğimde kenarda bizi bekleyen time baktım kapıyı kapatıp küçük adımlarla onlara ilerledim. Abimin kolunun altına girdiğimde eğilip bana baktı "kız sen ne ara uyudun?"

"Bilmiyorum abi uyumuşum işte hadi gidelim artık da bir an önce bitsin"

Başımı göğsüne yaslayıp gözlerimi kapattım kolunu omzumun üstüne koyduğunda ona dayanarak yürümeye başladım ne de olsa o beni yönlendiriyordu.

Durduğunda bende durdum bedenini biraz çektiğinde gözlerimi kapalı tuttum "Güzelim uyuyor musun sen?"

Başımı iki yana salladım gözlerim hala kapalı olmasından başka bir sorun yoktu bir anda neden böyle olduğumu bende anlayamamıştım"sundus gözlerini açar mısın bebeğim" kaşlarımı çattım"abi kör müsün gözlerim açık ya!"

Yanımdan gülme seslerini geldiğinde kaşlarımı daha çok çattım "güzelim gözlerin açık değil açar mısın?"

Elimi hareket ettirdim"bak abi gözlerim açık açık yaşlandığın kadar da kör olmuşsun!"

"Ya kızım ben yaşlanmadım ne yaşlanması sar kollarını belime içeri geçelim artık!"

Ellerimi kaldırıp beline doladım"hadi gidelim artık durduğumuz kabahat"

Başımı göğsüne koydum koymasına da başım göğsünün altında duruyordu ne ara bu kadar uzamıştı "abim ne ara boyun bu kadar uzadı ya buraya gelene kadar evrim mi geçirdin!"

Kimseden cevap gelmeyince zorlukla gözlerimi açıp başımı kaldırdım yusufla gözgöze geldiğimde yutkundum hızlıca kollarımı çekip iki adım uzaklaştım yanımda bize şokla bakan abime döndüm"abi ne bekliyoruz ya hadi gidelim artık bir sattir senin yüzünden burada duruyoruz" sitemle konuştuğumda son kez abime bakıp koşarak içeriye geçtim. Yerimde durup etrafıma baktım tim etrafıma dolaştığında nurgülle gözgöze geldik koluma girdiğinde karşımızdaki asansöre ilerledik kolumu çimciklediğinde yüzümü buruşturdum.

Asansörün önündeki kalabalığa baktım "yürüyün merdivenleri çıkalım"

Abimin sesiyle ona döndüm önden yiğitle nihat yandaki yangın merdivenlerine girdiğinde nurgülle arkasından girdik arkamızda'da abimle yusuf geliyordu merdivenler baya dardı ve insanlar çıkıp iniyordu arka arkaya geçip tek sıra halinde çıkmaya başladık insanlara çarpmamak için kendimi biraz daha çektim.Nefes nefese dördüncü kata geldiğimde durup soluklanmaya başladım time baktığımda onlarda bir tık yoktu "ne kadar çıkacaz daha ya öldümm!"

Abim kollarımdan tutup kaldırdığında yüzüne baktım "sen tutun bana geldik zaten!" Belimi tutup yürümeye başladığında ofladım kata girdiğimizde abimin kolundan çıkıp sandalyeye oturdum saçlarımı geriye atıp ellerimle yüzümü havalandırmaya başladım derin derin nefesler alırken başımı kaldırdım "güzelim noldu iyi misin?"

"Y-yok bir şey abi nefesim daraldı sadece birazdan düzelir her zaman olan bir şey!"

Ağzımdan kaçırdığım kelimelerle dudaklarımı ısırdım "ne demek her zaman olan şey?"