KAÇAK

11.BÖLÜM

Düşmemek için abim beni tuttuğunda dolu gözlerimle yusuf'un kucağındaki kıza baktım yusuf'un yanaklarımı öpüp öpüp duruyordu nefesimi verip bir adım yaklaştım leylayla gözgöze geldiğimde yeşilimsi gözlerini açtı yusuf onu yere indirdiğinde Leyla'nın önünde yere çömeldim küçücük ellerini yanağıma koyduğunda nefes almadığımı hissettim

"Bulası üff mü olmuş?"

Başımla onayladım "çok acıyol mu?" başımı iki yana salladım "hayır acımıyor seni gördüğümde her şeyim geçti"

"şen benim annem mi oluyolşun?"

Yanağımdaki ellerini tuttum "evet ben senin annen oluyorum"

"Beni şenden çaldıklalında çok mu ağladın?" uzun saçlarını okşadım "çok ağladım ama artık seni buldum yanımdasın" dolu gözleriyle gözlerime baktı "hel gün hel  gece beni düşündün mü çocuğum iyi mi dedin mi?"

Başımla onayladım "dedim her gün her gece her saniye seni düşündüm seni ne kalbimden ne de aklımdan çıkardım"

Ellerini bana sarıp başını boynuma gördüğünde sımsıkı zayıf bedenini sarıp kokusunu içime çektim evlat kokusu bu muydu? hıçkıra hıçkıra boynumda ağlamaya başladığında gözyaşlarımı tutamadım "kolkma tamam mı ben altık buldayım anne" beni teselli etmeye çalışmasıyla bende hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım kendimi yere bırakıp bedenini daha çok sarıp kucağıma aldım başımı geri çektiğimde kıpkırmızı olan gözlerini gördüm beyaz tenine bu hiç yakışmamıştı saçlarını geriye attım"tamam kızım tamam annem geçti bak artık ben senin yanındayım şimdi ağlamayı bırakıyoruz tamam mı?"

Başını salladığında gözyaşlarını sildim son kez sarılıp kokusunu içime çektikten sonra saçlarını öptüm kucağımdan kaldırdığımda abim kolumdan tutup kalkamama destek olmuştu abimin ağlayan yüzünü gördüğümde burukça gülümseyip leylaya döndüm eğilip kucağıma aldım biraz ağırdı ama benim için hiç sorun değildi ellerimin arasından ayrılmasın yeterdi.

"Anne ben ağılım bılak yufus babam beni taçışın" konuşan miniğime döndüm yusufla gözgöze geldiğimizde eğilip leylayı kucağımdan aldı "ya sen demiyorsun babam beni taşısın böyle bahaneler üretiyorsun" havaya kaldırdığında leylanın yüzü gülmüştü "hem neren ağır be bir parmağımla taşırım kız seni "

Bu dediklerine gülümsedim bana da tek elle taşırım demişti abim beni kolunun altına aldığında başımı kaldırıp ona baktım "dakika bir gol bir kaptı  hemen yeğenimi" tek kaşımı kaldırdım "abi ne alakası var ya yusuf bana leylayı anlatmıştı ama ikimizde benim kaybettiğim bebeğim olduğunu bilmiyorduk taa ki buraya gelene kadar"

"Sende hiç şikayetçi değilsin sundus"

"Ay neden şikayetçi olayım abi kızım doğar doğmaz yusuf'un eline geçmiş baba olmuş ona ben kızımın mutluluğundan başka bir şey istemiyorum her şeyi yaparım onun için"

"He yani şimdi komutanım gelse dese gel leyla için evlenelim dese evleneceksin yani" abimin kolunun altından çıktım"ya ne alaka ya iyice saçmalamaya başladın bu konuyu da yusuf'un önünde açma sakın ben kanı verip geliyorum"

Koridorun sonunda savcıyla konuşan yusuf'a bakıp oraya ilerledim yusuf'un saçlarıyla oynayan leylaya baktım bu haline gülümseyip kan odasına girdim.

MARDİN/MİDYAT

Civan serkandan çıkan sözlere sinirden köpürdüğünü hissetti öne eğilip ensesine bir tane vurdu "iyi yapmış beter ol serkan ben sana böyle mi öğrettim!"

Sinirliydi civan serkanın böyle konuşmaya hakkı yoktu kızı gereken cevabı vermişti iyi de yapmıştı ama onları kötü bilsin istemiyordu zaten sıcak bakmıyordu "ya baba neden vuruyorsun bir anda ağzımdan çıktı o tokatı yedikten sonra ne dediğimin farkına vardım!" gülizar elini göğsüne koyup ohh yaptı "ohh canıma değsin az bile yapmış sana eşşek sıpası şeyhmus sende düzgün sür şu arabayı! sürmeyi bilmiyorsan söyle ben geçeyim direksiyona" arkasına yaslanıp girdikleri meydana baktı şeyhmus sinirle serkana bakıp önüne döndü gene her şey başına patlamıştı.