Jubilant December (Twelve Tales of Passion #12)

Chapter 3

"Thank you."

Tumayo ako pagkatapos. Bakit ang malas ngayong araw?

Tinanong ni Xerxes at Victoria kung ayos lang ba ako. Okay lang naman ako. Dumiretso na kami ni Victoria sa cr para makabihis na ako.

Pumasok na ako sa loob ng cr para makapalit na ako. Plain white ang t-shirt. It's round neck and malaki sa akin kaya tinuck-in ko nalang.

Lumabas na ako. I saw Victoria, nakatayo roon sa harap ng salamin. Dumiretso na rin ako sa salamin.

"Here's the bag. Xerxes gave it to me. Kanina," Victoria said. She handed the paper bag to me.

Kinuha ko ito. "Thank you."

I'm grateful to have friends like them. The one na kahit anong oras maaasahan mo.I will treasure them for the rest of my life.

Nilagay ko ang damit and she said, "Always, welcome." Victoria smiled. Binaling ang tingin sa salamin pagkatapos.

Comfort room namin sa campus ay parang sa mall. A big mirror wall. 4 sets of toilets. Of course hiwalay ang babae at lalali. Tissue each of toilets. Sa mirror may big roll of tissue. Pinindotin mo lang ang button ay may lalabas na tissue. A hand sanitizer and dryer.

Ang government sa place namin ay nararapat lang na i-praise. It's free. The students also deserve a praise. Walang janitor pero nama-maintain ang linis.

"You know what, your sister is pretty, but she has a bad attitude toward you," saad ni Victoria. Habang inaayos ang damit niya na nakatingin sa salamin.

I look at her. "Sinisi niya pa rin ako."

I can't blame my sister. 7 years coma. Ilan taon na nasayang dahil sa katangahan ko. Hindi ko naman sinasadya. Ilang taon ko pinagsisihan. Ilang taon na wala akong tulog dahil doon. Ilang taon na hiniling ko na sana ako nalang.

Kaso hindi. Wala akong magagawa.

Binalik ko ang tingin ko sa salamin. Binaba ang kamay ko at tinigil ang pag-ayos ko sa damit na suot ko.

Mapapatawad pa ba ako ng kapatid ko?

Bumuntong hininga nalang ako. Ngumiti ng mapait. In her actions, I don't think so.

Sinubukan ko siya kausapin no'ng nagising siya. Ang saya ko no'ng nagising siya. Ako pa ang unang nakakita ng pagdilat niya ng mata. Nakita ko na masaya siya. Ang ngiti na para sakin. Hindi ko aakalain na iyon ang huli.

Niyakap niya pa ako. But it wasn't for long. After she realized what had transpired. I don't know what story she heard. All I knew was when I went to see her in the hospital. She hit me and said many vile comments to me. It hurts, though.

Ilang beses akong nag-sorry sa kaniya. Sobrang rami. Kahit hindi niya hingiin. Na kahit hindi pa siya nagising. Simula pa noon. Pero wala. It happens, wala akong magagawa. And I'm sorry... hindi ko sinasadya.

"There will come a time when your sister will forgive you. Maybe not now, but that doesn't mean you're going to accept everything she does. We're not going to invalidate her feelings, but if she crosses the line, I'll step in and... you should," Victoria said, staring at me.

I smiled. Alam na alam niya kung paano pagaan ang pakiramdam ko.

"Salamat, Victoria," ani ko at ngumiti ng masaya sa kaniya.

~ · ~

"Kain tayo street food," saad ni Xerxes. Uwian na ngayon kasi. Nasa loob pa kami ng school pero palabas na kami.

"Payag ako," sabi ko.

May pera pa naman ako. Nagugutom na rin ako. Pero kaya ko pa kahit kumain. Mas masayang kumain 'pag may kasama.